No Age: διατριβή στο θόρυβο

2005, και στο Los Angeles διαλύεται μια hardcore punk μπάντα ονόματι Wives. Δύο από τα τρία μέλη της, ο Randy Randall και ο Dean Allen Spunt, αποφασίζουν να αποσχιστούν και να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο. Έτσι, σχηματίζουν μόνοι τους μια νέα μπάντα. Και το όνομα αυτής, No Age. Το ίδιο διάστημα, σημαντικό ρόλο στην πειραματική θορυβώδη σκηνή της California διαδραματίζει το Smell, ένα club στο κέντρο του LA που αποτελεί τόπο συγκέντρωσης ατόμων με απελευθερωμένες αντιλήψεις, και με ιδιαίτερες ανησυχίες για πειραματικές μουσικές. Οι No Age ξεκίνησαν από εκεί την πορεία τους. Εκεί έδωσαν το πρώτο τους live, και από εκεί διαδόθηκε το όνομά τους. Ο Randall λοιπόν στις κιθάρες, ο Spunt στα drums και φωνητικά, και κάπως έτσι αρχίζει η θορυβώδης ιστορία των No Age...

Weirdo Rippers (2007)

Το 2007 οι No Age είχαν συγκεντρώσει ήδη αρκετό υλικό, το οποίο κυκλοφόρησαν σε 5 διαφορετικά EP από 5 διαφορετικές εταιρείες την ίδια μέρα! Και αν αυτή η ιδέα τους φαίνεται περίεργη, το ακόμη πιο ιδιαίτερο είναι ότι στο οπισθόφυλλο κάθε EP φιγούραρε και ένα γράμμα του ονόματός τους, ούτως ώστε αν κάποιος τα συγκέντρωνε όλα και τα τοποθετούσε στη σειρά, να σχημάτιζαν το όνομα "No Age". Οι ανησυχίες λοιπόν των Randall και Spunt ήταν εμφανείς από καταβολής των No Age. Τα EPs σημείωσαν επιτυχία πέραν της underground κοινότητας του Los Angeles, και έτσι το υλικό συγκεντρώθηκε για να κυκλοφορήσει ως ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, υπό τον τίτλο "Weirdo Rippers". Στο εξώφυλλο του άλμπουμ φιγούραρε τι άλλο; Το Smell, από όπου και ξεκίνησαν όλα. Το "Weirdo Rippers" αποτελείται από μια θάλασσα εκκωφαντικού θορύβου, συνθετικής πειραματικότητας και punk εκρηκτικότητας. Παρά το ότι το υλικό είχε προβλεφθεί να κυκλοφορήσει σε διαφορετικά EPs, αυτό είναι κάτι που δε φαίνεται, καθότι το τελικό αποτέλεσμα έχει αρμονική συνοχή. Ο θόρυβος απλώνεται κάθετα στο δίσκο, και δεν αποτελεί απλώς προετοιμασία για τα punk ξεσπάσματα. Ακρόαση με την ακρόαση, όσο μαθαίνεις τα κατατόπια, θα βλέπεις όλο και πιο καθαρά πίσω από την ομίχλη του θορύβου. Και θα συνειδητοποιήσεις ότι πίσω από την εκ πρώτης όψεως ενοχλητική φασαρία, κρύβεται μια μπάντα με μοναδική αίσθηση της μελωδίας. Δε γίνεται κατάχρηση των punk εκρήξεων, οι οποίες τη στιγμή που συμβαίνουν αποκτούν μεγαλύτερο νόημα, και κάνουν ακόμη πιο εμφανή τη φλόγα του συγκροτήματος. Άκου το κλείσιμο του 'Semi-Sorted' και θα αντιληφθείς γιατί αυτή η φλόγα δεν προμηνυόταν να σβήσει σύντομα...

No Age - Boy Void

Nouns (2008)

Το αμερικάνικο indie rock εν έτει 2008 δεν έσφυζε ούτε από υπερπαραγωγικότητα, αλλά ούτε και από πρωτοτυπία. Στους υπερηχητικούς No Age η Sub Pop διείδε ένα φιλί ζωής για το είδος, και έτσι τους ενέταξε στο δυναμικό της με συνοπτικές διαδικασίες. Οι προσδοκίες για το νέο άλμουμ, το πρώτο το οποίο θα συνέθεταν στη λογική ενός ολοκληρωμένου συνόλου, ήταν αυξημένες. Τελικά το άλμουμ κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2008, και ακόμη και τα στελέχη της Sub Pop που αποφάσισαν να υπογράψουν συμβόλαιο με τους No Age δεν πρέπει να περίμεναν κάτι τέτοιο. Το "Nouns είναι ένα lo-fi μανιφέστο των 00's. Ο θόρυβος τιθασεύεται και καθίσταται έρμαιο στις ορέξεις του διδύμου από το Los Angeles, και το punk στοιχείο, δίχως να εκλείπει, συνυπάρχει με μια πιο αρτίστικη διάθεση. Το 'Teen Creeps' καθίσταται ένας ύμνος για την εφηβεία, και το 'Sleeper Hold' έχει τη δίψα για ζωή των πρώιμων Dinosaur Jr. To "Nouns" δεν είναι ένα εύπεπτο άκουσμα. Οι συνθέσεις δεν έχουν προκαθορισμένη δομή, και η κυκλοφορία του άλμουμ από τη Sub Pop δε συνεπάγεται ότι νέρωσαν το κρασί τους. Το skate feeling και ο ήλιος της California έχουν αιχμαλωτιστεί μέσα σε ένα ασφυκτικό lo-fi δίχτυ. Στα 30 όμως λεπτά που διαρκεί, δεν κάνει έστω και την παραμικρή κοιλιά. Χωρίς να προλάβεις να συνειδητοποιήσεις το γιατί, θα γίνει ένας από τους δίσκους που έχεις ακούσει περισσότερο στη ζωή σου. Ίσως τελικά επειδή δε θυμάσαι πότε ο θόρυβος είχε καταστεί ξανά τόσο μελωδικός. Ορίστε το γιατί. Ίσως τα πιο ουσιαστικά 30 λεπτά στη μουσική των 00's...

No Age - Eraser

Losing Feeling EP (2009)

Η αναγνώριση για τους No Age ήταν πλέον γεγονός. Οι περιοδείες με Liars, Deerhunter και Dan Deacon αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μετά το πέρας αυτών των περιοδειών, αποφασίζουν να διατηρήσουν στην επικαιρότητα το όνομά τους κυκλοφορώντας ένα EP. Δεν πρόκειται όμως για μια κυκλοφορία που σκοπό είχε μονάχα να τους κρατήσει στο προσκήνιο. Εδώ οι No Age βρίσκουν την ευκαιρία να πειραματιστούν, ακόμη και με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία. Το EP διαρκεί μόλις 13 λεπτά, αλλά δε σου αφήνει σε καμία περίπτωση την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Περιέχει 4 συνθέσεις, οι οποίες μπορούν να ιδωθούν ως ένα ενιαίο σύνολο. Το ομότιτλο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο έχει τις βάσεις του στα θορυβώδη ηχοχρώματα του "Nouns", και κορυφώνεται με μία από τις γνωστές εξάρσεις των No Age. Το 'Genie' αποτελείται μόνο από τα φωνητικά του Spunt και την παραμορφωμένη κιθάρα του Randall, με κάποια samples να κάνουν την εμφάνισή τους στο κλείσιμο του κομματιού, για να οδηγηθούμε στο 'Aim At The Airport'. Μια εξ ολοκλήρου ηλεκτρονική σύνθεση, που αποτελείται αποκλειστικά από samples. Το EP κλείνει δυνατά με το 'You're A Target', ένα κομμάτι με εκτροχιασμένες κιθάρες βγαλμένες από το "Weirdo Rippers", κάπου μεταξύ των Dinosaur Jr. και των Pains of Being Pure at Heart. Σταχυολογώντας, άλλη μία κυκλοφορία των No Age με ανεπανάληπτη συνοχή, που άφησε ερωτήματα για το αν διαθέτουν την πολυτέλεια να αφήνουν τέτοιες συνθέσεις έξω από το επερχόμενο άλμπουμ τους...

No Age - Losing Feeling

Everything In Between (2010)

Όταν φτάνεις στην κορυφή, το πιο δύσκολο είναι να διατηρηθείς εκεί. Και οι No Age κατάφεραν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αγγίξουν την κορυφή σε αυτό που κάνουν. Το στοίχημα είχε τεθεί. Να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο, ο οποίος θα τους καθιέρωνε στο indie μουσικό στερέωμα. Ο διάδοχος λοιπόν του αριστουργηματικού "Nouns" λέγεται "Everything In Between", και ακόμα και οι ίδιοι οι No Age γνώριζαν καλά ότι η σύγκριση με το "Nouns" ήταν αναπόφευκτη. Έτσι, αποφασίζουν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Για πρώτη φορά στην καριέρα τους συνθέτουν τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, αρκετά κοντά στο συνηθισμένο στυλ songwriting. Παρόλα αυτά, η εξέλιξη αυτή δε μοιάζει ως θυσία στο όνομα της οποιασδήποτε εμπορικότητας, αλλά φαντάζει ως ώριμη εξέλιξη της μουσικής πορείας της μπάντας. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι οι No Age ενστερνίστηκαν την ποπ τραγουδοποιία. Τα 'Dusted' και 'Positive Amputation' για παράδειγμα είναι το σήμα κατατεθέν του μελωδικού θορύβου του συγκροτήματος. Χιτάκι όμως με την έκταση του 'Fever Dreaming' ήταν πρωτόγνωρο για τους No Age. Ο ήχος του "Everything In Between" είναι πιο κοντά στο shoegaze από το punk, και φανερώνει την ταχύτητα με την οποία μέσα σε πολύ λίγα χρόνια ωρίμασαν οι Randall και Spunt. Ακομπλεξάριστος δίσκος. Μετά την επιτυχία που σημείωσε σε κοινό και κριτικούς, καθιέρωσε τους No Age ως ένα από τα κορυφαία ονόματα στο χώρο του indie rock του σήμερα.

No Age - Fever Dreaming

Το θέμα με τις συναυλίες στην Ελλάδα είναι ότι αν και τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες δεν είναι τόσο τραγικές όσο στο παρελθόν, και έχουν έρθει συγκροτήματα και καλλιτένες που κάποτε δύσκολα θα διανοούμαστε ότι θα τα βλέπαμε ποτέ, υπάρχει ένα ζήτημα με τις σύγχρονες μουσικές τάσεις. Δε βλέπουμε τόσο συχνά όσο θα έπρεπε συγκροτήματα που συμβαίνουν τώρα. Που βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους, ή που είναι έτοιμα να εκτοξευθούν. Οι No Age είναι ένα καυτό όνομα που βρίσκεται στο pick της καριέρας του. Τα live τους φημίζονται για την ενέργειά τους, και συνεπώς οι συναυλίες που θα δώσουν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα είναι από αυτές που απλούστατα δε χάνονται. Στο live της Αθήνας, στο six d.o.g.s, support θα είναι δύο από τα κορυφαία ελληνικά συγκροτήματα της νέας γενιάς, οι Monovine και οι Zebra Tracks. Η βραδιά προβλέπεται μεγάλη, και δε νοείται να λείπει κανείς από το ραντεβού με την ιστορία...