Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Ευλογημένος θόρυβος: No Age live in Athens

Το δίλημμα είχε τεθεί εξ αρχής: No Age ή Echo & The Bunnymen; Καλιφορνέζικο indie rock ή Βρετανικό post punk; Los Angeles ή Liverpool; Six d.o.g.s ή Gagarin; Τελικά, όσο και αν το δολοφονικό φεγγάρι του Ian McCuloch με καλούσε να συμμετάσχω στις τελετουργίες του, επικράτησε η λογική για να παρακολουθήσω μία από τις καλύτερες μπάντες των τελευταίων που συμβαίνει τώρα, τους No Age.

Λαμβάνοντας τα δεδομένα ότι το live των No Age στη Θεσσαλονίκη δε μάζεψε μεγάλο κοινό, και συνυπολογίζοντας τη συναυλία των Echo & The Bunnymen την ίδια βραδιά, δεν είχα προσδοκίες για ένα γεμάτο six d.o.g.s, όσο και αν η χωρητικότητά του είναι περιορισμένη. Προς μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν, φτάνοντας στην είσοδο, αντίκρυσα αφισοκολλημένη την ανακοίνωση ότι το αποψινό live είναι sold out. Όμορφα πράγματα. Και η βραδιά αναμενόταν μεγάλη...

Το event ξεκίνησε με μία ώρα καθυστέρηση, με τους Zebra Tracks να επωμίζονται τον άχαρο, αλλά σημαντικό ρόλο να ανοίξουν τη βραδιά. Καθότι αρκετά άτομα, δεν είχαν πρόβλημα στο να γεμίσουν τη σκηνή. Φρέσκος ήχος και νεανικός δυναμισμός, και μπορώ να πω ότι το υλικό τους μου άρεσε περισσότερο αποδομένο ζωντανά. Σε κάποια σημεία το παίξιμό τους μου θύμισε τους Dead 60s. Highlight το 'Silicone Valley'. Σίγουρα χρήζουν προσοχής.

Οι Monovine γύρω στις 11 παρέλαβαν τη σκυτάλη, και με το ντεμπούτο τους να έχει αποσπάσει δικαίως πολύ καλές κριτικές, το μόνο που έμενε ήταν να διαπιστωθεί πόσο καλά μπορούν να αποδώσουν το υλικό τους και επί σκηνής. Πριν ακόμη αρχίσουν να παίζουν, δημιουργήθηκαν κάποια τεχνικά προβλήματα, τα οποία δεν επιλύθηκαν στο σύνολό τους καθόλη τη διάρκεια του live. Το αποτέλεσμα ήταν ο ήχος να μην είναι ο ιδανικός. Παρόλα αυτά, κατάφεραν και απέδωσαν εξαιρετικά το δυναμισμό του "Cliche". Ο drummer τους είναι δυνατός με στιβαρό παίξιμο, ο μπασίστας φέρνει και σε κοψιά, αλλά και σε παίξιμο στο Novoselic εποχής "In Utero", και ο κιθαρίστας/frontman διαθέτει όλα τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένας frontman σε αυτό το είδος. Περιθώρια βελτίωσης στα live σίγουρα υπάρχουν, αλλά το κατέχουν. Δεν τους φοβάμαι.

Η ώρα είχε πάει 12, και η αναμονή για το δίδυμο από την California είχε χτυπήσει κόκκινο. Ήξερα ότι οι No Age είναι απλά και προσγειωμένα άτομα, αλλά δεν περίμενα σε τέτοιο βαθμό. Καθώς ο Spunt ετοίμαζε το drum kit, ο Randall ήρθε και στάθηκε δίπλα μου σε κάτι σκάλες, λέγοντας απλά ότι θα κάνει ένα τσιγάρο. Δεν ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από το κοινό. Παράδειγμα προς μίμηση η τιμή των t-shirts μόλις στα 5 Ευρώ. Στα live τους όλοι περνούν καλά και αυτό φαίνεται. Άλλωστε από το 2007, όταν και ξεκίνησαν την πορεία τους, δε σταμάτησαν να κυκλοφορούν νέο υλικό και να πραγματοποιούν συνέχεια συναυλίες, ακόμη και στα πιο απίθανα μέρη. Σου δίνουν την εντύπωση ότι θα μπορούσαν να παίζουν κάθε βράδυ για πάντα, δίχως ωστόσο να χάσουν τον ενθουσιασμό τους. Στα 80 περίπου λεπτά που διήρκησε το set τους, και παρά το γεγονός ότι ο ήχος δεν ήταν άψογος, δεν υπήρχε ούτε μία αδύναμη στιγμή. Από το 'Teen Creeps' μέχρι το 'Fever Dreaming', και από το 'Losing Feeling' μέχρι το 'Sleeper Hold', αυτά τα 80 λεπτά ήταν μία έκρηξη αδρεναλίνης, με το κοινό να ανταποκρίνεται δεόντως. Ένιωθες πως δε βρισκόσουν στο six d.o.g.s της Αβραμιώτου, αλλά στο Smell του Los Angeles. Οι Spunt και Randall ήταν υπεραρκετοί για να δημιουργήσουν αυτό το σκηνικό, και συνεπικουρούμενοι από έναν κύριο στα samples, που βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως με το παρουσιαστικό του περισσότερο έμοιαζε με βαρώνο της νύχτας, κατάφεραν και έδωσαν ένα από τα καλύτερα live που έχουν γίνει επί ελληνικού εδάφους τα τεευταία χρόνια. Η σκηνή που ο Spunt βγάζει τη γεμάτη ιδρώτα μπλούζα του κατά τη διάρκεια του 'Everybody's Down' και τη στίβει πάνω στα drums, είναι το χαρακτηριστικότερο ενσταντανέ της βραδιάς. Επικό κλείσιμο, για ένα live που θα αργήσουμε να ξεχάσουμε...

ΥΓ: Άξιο αναφοράς το σκυλί που μπήκε μέσα στο μαγαζί, και παρέμεινε ξαπλωμένο ακριβώς μπροστά από τη σκηνή καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς. Πάντως ομολογώ ότι ταίριαζε με το όλο σκηνικό, γιατί σε τελική ανάλυση πως ονομάζεις το μαγαζί σου six d.o.g.s χωρίς τη φυσική παρουσία κάποιου σκύλου; :P


No Age - Teen Creeps (Live in Athens)

2 σχόλια:

  1. και όμως, τόσες κάμερες και καμία δεν τράβηξε τη σκηνή με το t-shirt!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι! Έψαξα αρκετά για να τη βρω, αλλά μάταιος κόπος. Ίσως να μην υπάρχει επειδή εκείνη τη στιγμή όλοι περνούσαν τόσο καλά, που κανείς δεν είχε διάθεση να τραβήξει με την κάμερα. Εν τέλει καλύτερα. Να μυθοποιηθεί μεταξύ των παρευρισκομένων. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή