Panda Bear - Tomboy9/10
Οι Animal Collective είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας. Η συνύπαρξη τεσσάρων εξαιρετικών μουσικών με όραμα και αστείρευτη έμπνευση, που παράγει αριστουργήματα εδώ και μια δεκαετία. Η μόνη ατυχία τους αν θες, ήταν ότι το pick της καριέρας τους συνέπεσε με τη γιγάντωση του hipsterdom. Έτσι, οδηγηθήκαμε στην ταύτιση των Animal Collective με τη hipster κοινότητα, και όλα τα αρνητικά σχόλια για τους hipsters συμπαρέσυραν και τους Animal Collective, οι οποίοι θεωρήθηκαν ως ένα παραφουσκωμένο κατασκεύασμα αυτής της κοινότητας που δέχεται αδικαιολόγητη προώθηση από το Pitchfork. Και μέσα σε αυτήν την κατάσταση, αποκορύφωμα της οποίας είναι ο διχασμός που επέφερε στο κοινό η κυκλοφορία του "Merriweather Post Pavilion", ο Panda Bear, εξέχων μέλος της κολεκτίβας από το Maryland της Βαλτιμόρης, κυκλοφορεί τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Tomboy".
Το "Tomboy" ηχογραφήθηκε στη Λισαβόνα, και η ημερομηνία της κυκλοφορίας του αποτέλεσε σήριαλ, καθώς αρχικά υπολογιζόταν να βγει στα δισκάδικα στα τέλη του 2010. Τελικά η ημερομηνία της κυκλοφορίας του αναβλήθηκε για τον Απρίλη του 2011, όμως διάφορα singles από το δίσκο διέρρεαν όλο αυτό το διάστημα δεξιά κι αριστερά, επιτείνοντας την αγωνία των φανς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει το "Tomboy" είναι οι αναπόδραστες συγκρίσεις με το "Person Pitch", το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ του Panda Bear, που αποτελεί μία από τις πιο εμπνευσμένες, αρτιες και ολοκληρωμένες δουλειές των 00's. Δεν πρέπει όμως να συγκριθεί ούτε με τη σόλο καριέρα του Panda Bear, ούτε με καμία κυκλοφορία των Animal Collective. Πρέπει να ιδωθεί πρωτίστως ως ένα αυτούσιο έργο. Έτσι σε τελική ανάλυση, το αντιμετωπίζει και ο δημιουργός του. Η χαρακτηριστική ψυχεδέλεια του Panda Bear απλώνεται καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο κλίμα με τις αχτίδες φωτός του ήλιου της πορτογαλικής πρωτεύουσας που έχουν εισχωρήσει στη μουσική, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα των ρυθμών στο φόντο των συνθέσεων. Στην ουσία πρόκειται για αυθεντική pop, διανθισμένη με σύγχρονα ηλεκτρονικά/πειραματικά στοιχεία. Όσο εξελίσσεται ο δίσκος, τόσο σου φανερώνεται η αληθινή του ταυτότητα. Από τα ανέμελα και καλοκαιρινά 'You Can Count on Me' και 'Surfer's Hymn', οδηγείσαι σταδιακά στην ασφυκτική ατμόσφαιρα του 'Drone' και στην κατάνυξη του 'Scheherazade', για να χαθείς στην αφηρημένη ψυχεδέλεια του 'Benfica'. Όσο για το 'Afterburner', δεν είναι μόνο η κορυφαία στιγμή του "Tomboy", αλλά αποτελεί ένα από τα highlights της προσωπικής καριέρας του Panda Bear. Αναμφίβολα το 'Odessa' του 2011.
Το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο με κάθε κυκλοφορία της συνομοταξίας των Animal Collective. Πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου πόσο αγαπά την απλή, τη νοήμουσα, την ακομπλεξάριστη pop. Αυτή που ξεκινά από τον Brian Wilson και τους Beach Boys. Γιατί είναι ολοφάνερη πίσω και από το "Tomboy" η αλυσίδα που αρχίζει από το "Pet Sounds" και καταλήγει στους Animal Collective. Εν κατακλείδι, το "Tomboy" θα μνημονεύεται ως ένας από τους κορυφαίους δίσκους του 2011, και θα βρίσκεται επάξια δίπλα στο "Person Pitch" στη δισκογραφία του Panda Bear.
Το "Tomboy" ηχογραφήθηκε στη Λισαβόνα, και η ημερομηνία της κυκλοφορίας του αποτέλεσε σήριαλ, καθώς αρχικά υπολογιζόταν να βγει στα δισκάδικα στα τέλη του 2010. Τελικά η ημερομηνία της κυκλοφορίας του αναβλήθηκε για τον Απρίλη του 2011, όμως διάφορα singles από το δίσκο διέρρεαν όλο αυτό το διάστημα δεξιά κι αριστερά, επιτείνοντας την αγωνία των φανς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει το "Tomboy" είναι οι αναπόδραστες συγκρίσεις με το "Person Pitch", το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ του Panda Bear, που αποτελεί μία από τις πιο εμπνευσμένες, αρτιες και ολοκληρωμένες δουλειές των 00's. Δεν πρέπει όμως να συγκριθεί ούτε με τη σόλο καριέρα του Panda Bear, ούτε με καμία κυκλοφορία των Animal Collective. Πρέπει να ιδωθεί πρωτίστως ως ένα αυτούσιο έργο. Έτσι σε τελική ανάλυση, το αντιμετωπίζει και ο δημιουργός του. Η χαρακτηριστική ψυχεδέλεια του Panda Bear απλώνεται καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο κλίμα με τις αχτίδες φωτός του ήλιου της πορτογαλικής πρωτεύουσας που έχουν εισχωρήσει στη μουσική, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα των ρυθμών στο φόντο των συνθέσεων. Στην ουσία πρόκειται για αυθεντική pop, διανθισμένη με σύγχρονα ηλεκτρονικά/πειραματικά στοιχεία. Όσο εξελίσσεται ο δίσκος, τόσο σου φανερώνεται η αληθινή του ταυτότητα. Από τα ανέμελα και καλοκαιρινά 'You Can Count on Me' και 'Surfer's Hymn', οδηγείσαι σταδιακά στην ασφυκτική ατμόσφαιρα του 'Drone' και στην κατάνυξη του 'Scheherazade', για να χαθείς στην αφηρημένη ψυχεδέλεια του 'Benfica'. Όσο για το 'Afterburner', δεν είναι μόνο η κορυφαία στιγμή του "Tomboy", αλλά αποτελεί ένα από τα highlights της προσωπικής καριέρας του Panda Bear. Αναμφίβολα το 'Odessa' του 2011.
Το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο με κάθε κυκλοφορία της συνομοταξίας των Animal Collective. Πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου πόσο αγαπά την απλή, τη νοήμουσα, την ακομπλεξάριστη pop. Αυτή που ξεκινά από τον Brian Wilson και τους Beach Boys. Γιατί είναι ολοφάνερη πίσω και από το "Tomboy" η αλυσίδα που αρχίζει από το "Pet Sounds" και καταλήγει στους Animal Collective. Εν κατακλείδι, το "Tomboy" θα μνημονεύεται ως ένας από τους κορυφαίους δίσκους του 2011, και θα βρίσκεται επάξια δίπλα στο "Person Pitch" στη δισκογραφία του Panda Bear.
Panda bear — Afterburner by blackskywhite
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου