Baby Guru - Baby Guru
8/10
Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να ασχοληθείς με krautrock ψυχεδέλειες, υπάρχει ο κίνδυνος να καταστείς ψυχρός. Απόμακρος. Δε ζούμε στην εποχή που ευδοκιμούν μπάντες όπως οι Can. Η υπερπροσφορά μουσικής που έχει δημιουργήσει το διαδίκτυο έχει κάνει τον ακροατή να θέλει να ακούσει κάτι με το οποίο νιώθει ότι ταυτίζεται. Ότι είναι κοντά του. Ότι βρίσκεται δίπλα του εκείνη τη στιγμή που το ακούει. Τα αποστειρωμένα αριστουργήματα μπορεί να έχουν απήχηση στους κριτικούς, σίγουρα όμως όχι στο κοινό. Οι Baby Guru λοιπόν αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτές ακριβώς τις kraut ψυχεδέλειες. Παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν ακούγονται σαν να βρίσκονται μέσα σε γυάλα, αλλά ηχούν σαν μια κινούμενη πηχτή λάβα.
Τρείς παιδικοί φίλοι, ο Γιάννης, ο Γιώργος και ο Άξιος, βρίσκονται μαζί για να κάνουν αυτό που αγαπούν περισσότερο. Να παίξουν μουσική. Κάπως έτσι λοιπόν δημιουργούνται ο King Elephant, ο Obi Serotone και ο Sir Kosmiche. Οι δύο τελευταίοι φέρνουν μαζί τους τα ψυχεδελικά βιώματά τους από τους Duke Abduction, και ο King Elephant προσθέτει τον ξέφρενο ρυθμό των αφρικάνικων κρουστών. Οι επιρροές των Baby Guru δεν είναι μονόπλευρες. Πρόκειται για ένα ζωντανό οργανισμό που αλληλεπιδρά με το σύνολο της μουσικής που υπάρχει εκεί έξω. Όχι μόνο η παγωμένη διαστημική ψυχεδέλεια των Neu!, αλλά και η αναβράζουσα ψυχεδέλεια των Doors. Όχι μόνο το αυθεντικό εναλλακτικό πνεύμα των Velvet Underground, αλλά και η ριζοσπαστικότητα και το όραμα των Animal Collective. Όχι μόνο το πρόστυχο punk των Stooges, αλλά και η διεστραμμένα ράθυμη οπτική στο είδος των Liars. Όπως γίνεται κατανοητό, το ντεμπούτο των Baby Guru είναι ένα χωνευτήρι μουσικών ειδών. Δεν είναι εύκολο για μια μπάντα που τώρα κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο να ενσωματώσει όλες αυτές τις τάσεις ομοιόμορφα. Η δυσκολία αυτή όμως παρακάμπτεται όταν έχεις να κάνεις με ανοιχτόμυαλους μουσικούς, απελευθερωμένους από οποιαδήποτε στερεότυπα ακαδημαϊσμού. 14 συνθέσεις σε 45 λεπτά, που δεν κουράζουν ούτε στιγμή. Δύσκολο να χαρακτηρίσεις τη μουσική κατεύθυνση του δίσκου. Η spacey ψυχεδέλεια του 'Holy Grey' που ανοίγει το δίσκο μετεξελίσσεται σε ένα χίπικο ύμνο για τα καλιφορνέζικα 60's με το 'Marilu'. Τα αφρικάνικα κρουστά εμπλέκονται με σύγχρονους funκ ρυθμούς στο 'Bounce', για να αποκτήσουν σταδιακά την πρωτοκαθεδρία στο 'Elf Over Rooftops', με το οργιαστικό solo στο κλείσιμο του κομματιού. Το σαξόφωνο στο 'I'm Only Spinning' θα θυμίσει παραδοσιακές ελληνικές μουσικές φόρμες, ενώ το hangover του 'Secondary Angle and Shades of Infinity' είναι ένα επιτυχημένο πείραμα που αποτελεί ίσως την κορυφαία στιγμή στο δίσκο. Αν το 'Rainy Day' είχε κυκλοφορήσει από τους Radiohead, θα ήταν ήδη best new track στο Pitchfork, και το 'Kicks With Mary' είναι η πιο εκτροχιασμένη στιγμή του δίσκου, συνδυάζοντας punk με funk πινελιές. Το άκρως πειραματικό 'Ariel' διακατέχεται από μια ανατολίτικη αύρα, και το 'Inner Space' μαγνητίζει με τις μυστήριες μπασογραμμές του. Τέλος, ο δίσκος κλείνει με το 'Promenade', το οποίο θυμίζει τις μπαλάντες από το τελευταίο άλμπουμ των Radiohead, οι οποίες με τη σειρά τους θυμίζουν γερμανικές kraut μπάντες των 70's. Τελικά, το αποτέλεσμα φέρει απλά τη σφραγίδα των Baby Guru.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με την ελληνική σκηνή αυτήν την περίοδο. Κάθε μέρα θα ανακαλύψεις και ένα νέο καλλιτέχνη ή μια νέα μπάντα που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και σίγουρα όχι επειδή είναι ελληνικό προϊον και "πρέπει" να το στηρίξεις. Η Inner Ear διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία, έχοντας μαζέψει την αφρόκρεμα της νέας ελληνικής μουσικής σκηνής. Το ντεμπούτο των Baby Guru συνθέτει ρετρό ψηφίδες για να δημιουργήσει κάτι πέρα για πέρα σύγχρονο. Και όσες φορές και αν ανέφερα τη λέξη "ψυχεδέλεια", και όσο και αν αυτός ο χαρακτηρισμός φαντάζει ιδανικός για τη μουσική των Baby Guru, πρόκειται για κάτι παραπάνω από αυτό και δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί τόσο εύκολα. Το μόνο δεδομένο είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα από τη φλεγόμενη ελληνική σκηνή. Και είμαι βέβαιος πως πρόκειται για ένα από τα πολλά που πρόκειται να ακολουθήσουν.
8/10
Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να ασχοληθείς με krautrock ψυχεδέλειες, υπάρχει ο κίνδυνος να καταστείς ψυχρός. Απόμακρος. Δε ζούμε στην εποχή που ευδοκιμούν μπάντες όπως οι Can. Η υπερπροσφορά μουσικής που έχει δημιουργήσει το διαδίκτυο έχει κάνει τον ακροατή να θέλει να ακούσει κάτι με το οποίο νιώθει ότι ταυτίζεται. Ότι είναι κοντά του. Ότι βρίσκεται δίπλα του εκείνη τη στιγμή που το ακούει. Τα αποστειρωμένα αριστουργήματα μπορεί να έχουν απήχηση στους κριτικούς, σίγουρα όμως όχι στο κοινό. Οι Baby Guru λοιπόν αποφασίζουν να ασχοληθούν με αυτές ακριβώς τις kraut ψυχεδέλειες. Παρόλα αυτά, όχι μόνο δεν ακούγονται σαν να βρίσκονται μέσα σε γυάλα, αλλά ηχούν σαν μια κινούμενη πηχτή λάβα.
Τρείς παιδικοί φίλοι, ο Γιάννης, ο Γιώργος και ο Άξιος, βρίσκονται μαζί για να κάνουν αυτό που αγαπούν περισσότερο. Να παίξουν μουσική. Κάπως έτσι λοιπόν δημιουργούνται ο King Elephant, ο Obi Serotone και ο Sir Kosmiche. Οι δύο τελευταίοι φέρνουν μαζί τους τα ψυχεδελικά βιώματά τους από τους Duke Abduction, και ο King Elephant προσθέτει τον ξέφρενο ρυθμό των αφρικάνικων κρουστών. Οι επιρροές των Baby Guru δεν είναι μονόπλευρες. Πρόκειται για ένα ζωντανό οργανισμό που αλληλεπιδρά με το σύνολο της μουσικής που υπάρχει εκεί έξω. Όχι μόνο η παγωμένη διαστημική ψυχεδέλεια των Neu!, αλλά και η αναβράζουσα ψυχεδέλεια των Doors. Όχι μόνο το αυθεντικό εναλλακτικό πνεύμα των Velvet Underground, αλλά και η ριζοσπαστικότητα και το όραμα των Animal Collective. Όχι μόνο το πρόστυχο punk των Stooges, αλλά και η διεστραμμένα ράθυμη οπτική στο είδος των Liars. Όπως γίνεται κατανοητό, το ντεμπούτο των Baby Guru είναι ένα χωνευτήρι μουσικών ειδών. Δεν είναι εύκολο για μια μπάντα που τώρα κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο να ενσωματώσει όλες αυτές τις τάσεις ομοιόμορφα. Η δυσκολία αυτή όμως παρακάμπτεται όταν έχεις να κάνεις με ανοιχτόμυαλους μουσικούς, απελευθερωμένους από οποιαδήποτε στερεότυπα ακαδημαϊσμού. 14 συνθέσεις σε 45 λεπτά, που δεν κουράζουν ούτε στιγμή. Δύσκολο να χαρακτηρίσεις τη μουσική κατεύθυνση του δίσκου. Η spacey ψυχεδέλεια του 'Holy Grey' που ανοίγει το δίσκο μετεξελίσσεται σε ένα χίπικο ύμνο για τα καλιφορνέζικα 60's με το 'Marilu'. Τα αφρικάνικα κρουστά εμπλέκονται με σύγχρονους funκ ρυθμούς στο 'Bounce', για να αποκτήσουν σταδιακά την πρωτοκαθεδρία στο 'Elf Over Rooftops', με το οργιαστικό solo στο κλείσιμο του κομματιού. Το σαξόφωνο στο 'I'm Only Spinning' θα θυμίσει παραδοσιακές ελληνικές μουσικές φόρμες, ενώ το hangover του 'Secondary Angle and Shades of Infinity' είναι ένα επιτυχημένο πείραμα που αποτελεί ίσως την κορυφαία στιγμή στο δίσκο. Αν το 'Rainy Day' είχε κυκλοφορήσει από τους Radiohead, θα ήταν ήδη best new track στο Pitchfork, και το 'Kicks With Mary' είναι η πιο εκτροχιασμένη στιγμή του δίσκου, συνδυάζοντας punk με funk πινελιές. Το άκρως πειραματικό 'Ariel' διακατέχεται από μια ανατολίτικη αύρα, και το 'Inner Space' μαγνητίζει με τις μυστήριες μπασογραμμές του. Τέλος, ο δίσκος κλείνει με το 'Promenade', το οποίο θυμίζει τις μπαλάντες από το τελευταίο άλμπουμ των Radiohead, οι οποίες με τη σειρά τους θυμίζουν γερμανικές kraut μπάντες των 70's. Τελικά, το αποτέλεσμα φέρει απλά τη σφραγίδα των Baby Guru.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με την ελληνική σκηνή αυτήν την περίοδο. Κάθε μέρα θα ανακαλύψεις και ένα νέο καλλιτέχνη ή μια νέα μπάντα που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και σίγουρα όχι επειδή είναι ελληνικό προϊον και "πρέπει" να το στηρίξεις. Η Inner Ear διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία, έχοντας μαζέψει την αφρόκρεμα της νέας ελληνικής μουσικής σκηνής. Το ντεμπούτο των Baby Guru συνθέτει ρετρό ψηφίδες για να δημιουργήσει κάτι πέρα για πέρα σύγχρονο. Και όσες φορές και αν ανέφερα τη λέξη "ψυχεδέλεια", και όσο και αν αυτός ο χαρακτηρισμός φαντάζει ιδανικός για τη μουσική των Baby Guru, πρόκειται για κάτι παραπάνω από αυτό και δε μπορεί να κατηγοριοποιηθεί τόσο εύκολα. Το μόνο δεδομένο είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα από τη φλεγόμενη ελληνική σκηνή. Και είμαι βέβαιος πως πρόκειται για ένα από τα πολλά που πρόκειται να ακολουθήσουν.
Baby Guru - Marilu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου