Ο ήχος του 2011

EMA - Past Life Martyred Saints

10/10

"Songs are like spells or little exorcisms. If you perform the spell, the demon might go away. I didn't used to believe it, but now I think it's true. And it only works if you are completely honest. Otherwise, it's bad luck!"

- Erika M. Anderson

Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολλούς καλούς δίσκους. Και αυτό όχι τόσο επειδή υπάρχει υπερπαραγωγή συναρπαστικής μουσικής, αλλά ως επί το πλείστον λόγω της πρόσβασης που πλέον έχουμε στη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι μπαίνοντας στο τριπάκι να ακούσεις όποιο νέο άλμπουμ κυκλοφορεί εκεί έξω, καταλήγεις με περισσότερη μουσική από όση μπορείς πραγματικά να χωνέψεις. Από την άλλη όμως, καταφέρνεις να ανακαλύψεις δίσκους που θα σε συντροφεύουν για μια ζωή, και που διαφορετικά ίσως και να μη γνώριζες ούτε την ύπαρξή τους. Γιατί οι μουσικές επαναστάσεις, τα νέα μουσικά κινήματα που εξέφραζαν την εποχή τους, ξεκινούσαν πάντα από τα κάτω, από το underground. Και αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα, όσο και αν επικρατεί μια σύγχυση του τι εστί underground.

Η Erika M. Anderson (ή πιο απλά EMA) ίσως είναι γνωστή σε κάποιους από τη συμμετοχή της στους Gowns, της μπάντας που διατηρούσε μαζί με το φίλο της, Ezra Buchla. Το 2007 κυκλοφόρησαν το "Red State", μια από τις πιο περίεργες κυκλοφορίες των 00's, που όμως φανέρωνε το σαρωτικό ταλέντο της EMA. Το να διατηρείς όμως μια μπάντα με τη σχέση σου, και ειδικά από τη στιγμή που δεν παίζεις μελιστάλακτη καλοκαιρινή indie pop, μπορεί να αποβεί και δίκοπο μαχαίρι. Και τελικά οι Gowns διαλύθηκαν, χωρίς να καταφέρουν να κυκλοφορήσουν κάτι άλλο. Η EMA είχε μεταβεί στην California όταν τελείωσε το λύκειο, πολύ απλά επειδή της άρεσε το 'Welcome To The Jungle', και επειδή πίστευε ότι ο κόσμος εκεί μπορούσε να γράψει τραγούδια που μένουν στην ιστορία. Το αμερικάνικο όνειρο όμως στην πράξη δεν είναι πάντα τόσο ρόδινο. Μετά από τη διάλυση των Gowns ήρθαν οι πρώτες δυσκολίες, και μαζί τους και η επιθυμία για επιστροφή στο σπίτι των γονιών της στη Νότια Ντακότα, όπου και μεγάλωσε. Ευτυχώς όμως η αγάπη της για τη μουσική δεν την άφησε να το κάνει. Έτσι, ένα χρόνο μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, με τίτλο "Past Life Martyred Saints"...

Το "Past Life Martyred Saints" είναι ένα είδος εξαγνισμού για την EMA. Οι στίχοι του δίσκου είναι τόσο βιωματικοί, που μοιάζουν με ξόρκια για να διώξουν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Δεν είναι όμως τόσο προσωπικοί ώστε να αδυνατείς να ταυτιστείς μαζί τους. Και εκεί έγκειται το μεγαλείο του δημιουργού. Η EMA επιτυγχάνει να εκφράσει σχεδόν μια ολόκληρη γενιά. Άκου για παράδειγμα το 'California'. Σε μερικά χρόνια θα θεωρείται ήδη κλασικό. Είναι καταδικασμένο να έχει αυτήν την πορεία... Μουσικά, το "Past Life Martyred Saints" κυμαίνεται κάπου μεταξύ του θόρυβου των Gowns και μιας folk μελαχολίας. Και ενώ φαινομενικά αυτά τα δύο είναι εκ διαμέτρου αντίθετα, η EMA τα κάνει να ηχούν σαν να αποτελούν ένα ενιαίο μουσικό ρεύμα. Παράγει κάτι νέο με τα πιο απλά υλικά. Είναι αδύνατο να ακούσεις το 'Red Star' που κλείνει το δίσκο και να μη συνδεθείς με την ερμηνεία της. Δε γίνεται να μη νιώσεις κάτι, ο,τιδήποτε, στο στίχο "I know nothing lasts forever, if you won't love me, someone will". Το ντεμπούτο της EMA έχει κάτι από τον ηλεκτρισμό και την ανησυχία των ντεμπούτων της Liz Phair και της PJ Harvey εκεί πίσω στα 90's. Ίσως και να μην είναι ο "καλύτερος δίσκος της χρονιάς", είναι όμως ο ήχος του 2011. Και αυτό σημαίνει πολλά περισσότερα για εμένα. Γιατί το αληθινό 10άρι δεν ανήκει στο ακαδημαϊκό "Let England Shake", όσο καλό και αν είναι, αλλά στο ενδοσκοπικό, όσο και επιβλητικό, "Past Life Martyred Saints" της Erika M. Anderson. Λένε ότι δεν πρέπει να αφήνεις αυτό που σε τρώει να σε χορτάσει. Στην περίπτωση του 'California' όμως, δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να το αφήσω να με καταβροχθίσει...

EMA - California