Σερφάροντας στο σκοτάδι

The Raveonettes - Raven in the Grave

7,5/10

Έχεις νιώσει κάποιες μέρες ότι το μόνο πράγμα που επιθυμείς είναι να ζήσεις την περιπέτεια και το μελαγχολικό indie όνειρο στα ρομαντικά τοπία της Βόρειας Ευρώπης; Εγώ πάντως όχι. Και αυτός ήταν και ο λόγος που ποτέ μου δεν αγάπησα τους Raveonettes. Οι Δανοί πάντα είχαν όμορφες μελωδίες στους δίσκους τους, αλλά αντί να με κάνουν να ονειροπολώ, μάλλον μου προκαλούσαν χασμουρητά... Πιστοί λοιπόν στο ανά διετία ραντεβού τους, κυκλοφορούν τον πέμπτο τους δίσκο με τίτλο "Raven in the Grave".

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπολόγιζα να τον ακούσω. Οι νέες κυκλοφορίες είναι πολλές αυτόν τον καιρό, και ακόμη και τα 35 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ είναι υπερπολύτιμα. Άκουγοντας όμως αρκετά καλά λόγια για το δίσκο εδώ και εκεί, και ως γνήσιο ψυχαναγκαστικό άτομο που έχει αποφασίσει να ακούσει τα πάντα, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Και μου άρεσε... Καταρχάς, πρόκειται για ό,τι πιο σκοτεινό έχουν κυκλοφορήσει. Και αυτή η σκοτεινή ατμόσφαιρα συνυπάρχει με μια πιο καλοκαιρινή/surf rock προσέγγιση, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον κοντράστ. Σου μεταφέρει την περίεργη αίσθηση να κάνεις surf στο σκοτάδι. Ο ήχος της κιθάρας είναι θορυβώδης, και βουτηγμένος μέσα στην αναβίωση του shoegaze που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια. Ίσως δηλαδή και να μη μπορώ να είμαι τόσο αντικειμενικός. Με το που ακούω αυτόν τον ήχο, η ποιότητα της σύνθεσης έρχεται σε δεύτερη μοίρα... Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι το "Raven in the Grave" δεν έχει πολύ καλές συνθέσεις. Το 'My Times Up' είναι το κομμάτι που θα έγραφαν οι Tennis, αν αντί για τις Ανατολικές ακτές των ΗΠΑ έκαναν την κρουαζιέρα τους στα νερά της Βαλτικής, ενώ το 'Let Me On Out' έχει τις ρίζες του στις κορυφαίες στιγμές του dream pop. Όσο για το 'Evil Seeds', είναι με διαφορά το καλύτερο κομμάτι της δισκογραφίας τους.

Οι Raveonettes δείχνουν πιο ώριμοι από ποτέ, και η μικρή διάρκεια του δίσκου βοηθάει στο να πατάς το repeat ξανά και ξανά και ξανά. Αυτή είναι τελικά και η άνοιξη που θέλω. Με μια προσμονή για το καλοκαίρι που έρχεται, όχι επειδή θαρρείς ότι αυτό το καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο της ζωής σου, αλλά γιατί σε γεμίζει αυτή ακριβώς η προσμονή. Ξεχνα για μια φορά ότι είσαι νέος και παίξε με τη φωτιά. Γιατί η εισαγωγή του 'Evil Seeds' θα με στοιχειώνει κάθε φορά. Ίσως τελικά και να θέλω να χαθώ κάπου στο Βορρά βιώνοντας το μελαγχολικό indie όνειρο...

The Raveonettes - Evil Seeds by gulsah turgut