Στις παρυφές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, το κιτς δεν έχει πέραση. Είναι διακριτό. Διάτρητο. Κι όμως. Πάντα σε χρόνια οικονομικής ύφεσης έβρισκε τον τρόπο να κυριαρχεί. Να επιβάλλεται ορθότερα. Αποπροσανατόλιζε τον κόσμο από τη μίζερη πραγματικότητα, προωθόντας την άποψη ότι όλοι μπορούν να γίνουν ο,τιδήποτε. Σαν ένα είδος έκφυλου στρουθοκαμηλισμού. Μπορείς να ξεκινήσεις από το μηδέν και να γίνεις τα πάντα. Να περπατάς σε κόκκινα χαλιά, να φοράς φανταχτερά κόκκινα φορέματα και να σου πετάνε κόκκινα τριαντάφυλλα ενώ τραγουδάς για κόκκινους έρωτες της στιγμής. Δρούσε ανερυθρίαστα σαν το ισχυρότερο όλων των ναρκωτικών. Όχι πλέον. Ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται, προβληματίζεται, ονειρεύεται περισσότερο από το μέσο άνθρωπο του τότε. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι εκεί έξω που θέλουν όχι απλά να επιβιώσουν, αλλά να ζήσουν. Και απεξαρτημένοι από το κυνήγι του εύκολου και εύπεπτου, της μη σκέψης, συνειδητοποιούν πως αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία, δεν είναι αυτή που επιθυμούν. Δεν είναι δυνατό να πραγματώσει τα θέλω τους. Τουλάχιστον όχι σε αυτή τη μορφή της τάξης πραγμάτων. Έτσι, το απλό κερδίζει έδαφος. Η πραγματικότητα είναι τόσο κατεστραμμένη, που η καταγραφή της και μόνο στην τέχνη δημιουργεί τα πιο έντονα δράματα. Ο ρεαλισμός είναι συνυφασμένος με το χειρουργικό κυνισμό. Δεν τη θέλουμε λοιπόν την κίβδηλη λαμπρότητα της βιομηχανίας του θεάματος. Θέλουμε κάτι πιο λιτό, κάτι πιο απλό, κάτι πιο αληθινό. Ίσως σε πολλές περιπτ
ώσεις αυτό να είναι και πιο σοκαριστικό. Αλλά είπαμε, εφόσον κάποιος αποφασίσει να απεξαρτηθεί από το ναρκωτικό του stardom, συνεπάγεται ότι είναι ικανός να μη στοχεύει μόνο σε αυτά που είναι ευχάριστα στο νου. Χρειάζεται να ματώσεις, να κυλιστείς στο βούρκο. Κανείς δεν είπε ότι είναι κάτι εύκολο. Συνεπώς, ορκίζομαι αιώνια πίστη και συμπάθεια σε άτομα όπως ο Tyler The Creator και η Erika M. Anderson, τα οποία είναι φορείς αυτού του νέου αέρα. Το 'Yonkers' του Tyler The Creator έχει ένα βίντεο τόσο απλό, αλλά τόσο σοκαριστικό. Τέλμα και εξαγνισμός. Από την άλλη, η κατάθεση ψυχής που πραγματοποιεί η EMA στο 'California', μπορεί να ιδωθεί ως ένα μανιφέστο για όλους τους σημερινούς νέους. Για μια γενιά η οποία πληρώνει τα κρίματα παλαιότερων. Αυτών που γαλουχήθηκαν από το κιτς και ανατράφηκαν μέσα σε αυτήν την ψευδαίσθηση. Πρόκειται για ένα μανιφέστο για μια γενιά η οποία είναι καταδικασμένη να έχει περιορισμένο ορίζοντα στα όνειρά της. "I'm just just 22, and I don't mind dying". Γας ομφαλός για μια ολόκληρη γενιά...Tyler The Creator - Yonkers
EMA - California
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου