Backyard

Πάει καιρός που έχω σταματήσει να ασχολούμαι με τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Βέβαια, θέλοντας και μη, μαθαίνω τις επικεφαλίδες του πολιτικού ρεπορτάζ της ημέρας, είναι όμως μια ενασχόληση η οποία μόνο αρνητικά συναισθήματα μπορεί να σου προκαλέσει. Είναι δύσκολο κάποιος να επιβιώσει χωρίς ενδόμυχα να πιστεύει ότι τα καλύτερα έπονται. Ακόμη και η διαδικασία της νοσταλγίας δε συνεπάγεται οριστική ρήξη με το μέλλον. Βαθειά μέσα σου, συνεχίζεις να πιστεύεις ότι κάποιος στόχος σου θα πραγματοποιηθεί, έστω και στο μακρινό μέλλον. Ελπίζεις ότι οι μικρές ευχάριστες εκπλήξεις που επιφυλάσσει η καθημερινότητα δεν έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Η κατάσταση στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες ολοένα και εκτροχιάζεται προς την εξαθλίωση. Και οικονομική και ηθική. Τη στιγμή που είσαι βέβαιος ότι έχουμε αγγίξει τον πάτο του βαρελιού, την επόμενη συνειδητοποιείς ότι ο πάτος λείπει. Είναι πραγματικά τραγικό και πέρα ως πέρα προκλητικό να αναγκάζεις νέους ανθρώπους να ζήσουν χωρίς την προοπτική κάποιου μέλλοντος. Ίδιες καταστάσεις βίωσαν πριν από μερικούς μήνες και οι Ισλανδοί, κάτι που αποτυπώνεται και σε ένα φιλμ για την ανεξάρτητη μουσική σκηνή της χώρας, με το λιτό τίτλο Backyard.

Βολοδέρνοντας στις Νύχτες Πρεμιέρας, βρισκόμουν σε δίλημμα για το αν θα παρευρεθώ στην προβολή του Backyard ή του Talihina Sky, ενός ντοκιμαντέρ για τη δημιουργία και την έως τώρα πορεία των Kings of Leon. Τελικά προτίμησα την πρώτη επιλογή, χωρίς να το μετανιώσω σε κανένα σημείο.

Το Backyard είναι απλό. Ο Arni των FM Belfast αποφασίζει να μαζέψει στην πίσω αυλή του σπιτιού του όλη την indie σκηνή του Reykjavik για να ηχογραφήσουν μια συναυλία, και ένας φίλος του του προτείνει να κινηματογραφήσουν το γεγονός. Στο Backyard δε θα δεις επαγγελματική κινηματογράφηση με ιδιοκτήτες δισκογραφικών να μιλάνε για την απήχηση των συγκροτημάτων στο κοινό. Τα ίδια τα συγκροτήματα μιλάνε για τον εαυτό τους, και τον κύριο λόγο έχει η μουσική. Από τους καταξιωμένους Mum μέχρι τους θορυβώδεις Reykjavik! και τους οικοδεσπότες FM Belfast, στα 70 λεπτά που διαρκεί το ντοκιμαντέρ θα συνειδητοποιήσεις γιατί όλα τα συγκροτήματα που παρελαύνουν μπροστά σου στην οθόνη αποτελούν σκηνή. Όχι επειδή είναι 5 μπάντες από την ίδια περιοχή που παίζουν hardcore punk, ούτε επειδή αποτελούν μια κλειστή κάστα που έχει τα δικά της στέκια στα οποία συχνάζει μόνο αυτή. Αποτελούν σκηνή επειδή έχουν το ίδιο ταπεραμέντο, επειδή δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά και γιατί στο τέλος της μέρας θα καθήσουν όλοι μαζί μέσα σε κάποιο hot tub, κάνοντας πλάκες, χαμογελώντας και απολαμβάνοντας τη στιγμή.

Το σπιτικό πάρτυ που στήνεται μαζεύει αρκετό κόσμο και η οικειότητα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα μεταδίδεται και σε εσένα, παράγοντας ένα κρεσέντο αισιοδοξίας. Λόγω ενός τεχνικού προβλήματος, η προβολή του ντοκιμαντέρ στις Νύχτες Πρεμιέρας προβλήθηκε με χαρακτηριστικά VHS, αλλά αυτό δε στάθηκε καθόλου εμπόδιο στη μετάδοση του μηνύματος του Backyard, καθότι ταίριαζε απόλυτα με τον DIY χαρακτήρα του. Η μουσική δε θα σου υποδείξει τρόπους ώστε να ξεπεραστεί η κρίση, μπορεί όμως να σου διδάξει τακτικές για να την αντιμετωπίσεις. Και κρίνοντας από την πανέμορφη εικόνα της εμφάνισης των FM Belfast με το 'Underwear' που κλείνει αυτό το live στην πίσω αυλή, μπορεί να το κάνει καλά.

FM Belfast - Underwear (Live from the Backyard)