Interpol.

Στις αρχές των 00's δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς το που θα κινηθεί μουσικά η νέα δεκαετία. Υπήρχαν μεν κάποιες τάσεις, αλλά όχι τόσο επιδραστικές και μαζικές ώστε να χαρακτηριστούν ως ρεύμα. Κάπου εκεί, η Νέα Υόρκη επενέβη για να δώσει σάρκα και οστά σε ό,τι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια. Πρώτα ήταν οι Strokes, που με το "Is This It" επανέφεραν το garage rock στο προσκήνιο, δημιουργώντας ορδές από πιστούς ακόλουθους στη Βρετανία, και έπειτα ήταν οι Interpol, που το 2002 δημιούργησαν το κίνημα του post punk revival, που καθόρισε ολόκληρη τη δεκαετία. Όλα ξεκίνησαν με τη συνύπαρξη των Daniel Kessler και Greg Dundy, οι οποίοι επεξεργάστηκαν την ιδέα να ξεκινήσουν μια μπάντα. Ο Kessler γνώρισε τον Carlos Dengler σε ένα μάθημα φιλοσοφίας, και στη συνέχεια πρότεινε στον Paul Banks, τον οποίο ήδη γνώριζε, να προχωρήσουν στη δημιουργία μιας μπάντας, όπερ και εγένετο. Στην πορεία ο Dundy αποχώρησε και αντικαταστάθηκε από τον Sam Fogarino, και κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία μιας από τις σημαντικότερες μπάντες των 00's, των Interpol...

Turn on the Bright Lights (2002)

Το 2002 οι Interpol είχαν κυκλοφορήσει ήδη αρκετά EP, τα οποία είχαν λάβει διθυραμβικές κριτικές από το μουσικό τύπο της εποχής. Μπορεί μόλις πριν από λίγα χρόνια να έδιναν συναυλίες χωρίς να έχουν καταλήξει καν στο όνομα της μπάντας, αλλά πλέον υπήρχε κόσμος που περίμενε το ντεμπούτο τους, το οποίο και τελικά κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2002. Μπορώ να φανταστώ πολλούς που τότε άλλαξε η ζωή τους... Γιατί το "Turn on the Bright Lights" είναι από αυτούς τους δίσκους που μπορούν να σου αλλάξουν τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Οι ρυθμικές κιθάρες, οι μπασογραμμές που αν και τόσο απλές τραβούν το δικό τους δρόμο και ξεχωρίζουν, και το πνεύμα των Joy Division που επανέρχεται από τη λήθη. Όλα τόσο γνώριμα, αλλά και τόσο πρωτοποριακά τη στιγμή που συνέβαιναν. Οι 11 συνθέσεις του "Turn on the Bright Lights" είναι τόσο μεγαλειώδεις, που θα μπορούσαν όλες τους να βρίσκονται σε ένα best of του συγκροτήματος. Οι ερμηνείες του Paul Banks είναι χαρακτηριστικές και γίνονται σήμα κατατεθέν των Interpol. Δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο opener για το άλμπουμ από το 'Untitled', και δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη συνέχεια από το 'Obstacle 1', ένα από τα κορυφαία τραγούδια των 00's, που κουμπώνει ιδανικά με το επίσης συναρπαστικό 'Obstacle 2' στην πορεία του δίσκου. Στην πραγματικότητα κομμάτι με το κομμάτι το άλμπουμ κορυφώνεται ολοένα και περισσότερο. Βυθίζεσαι στην ατμόσφαιρά του σαν σε μια ορμητική δίνη, η οποία όμως θέλεις να σε παρασύρει. Τα 49 λεπτά που διαρκεί το "Turn on the Bright Lights" είσαι αλλού. Αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά παρόλα αυτά νιώθεις τόσο οικεία... Το 'Stella Was a Diver and She Was Always Down' αποτελεί το τελειότερο παράδειγμα της δραματουργίας που αναπτύσσουν οι Interpol στα τραγούδια τους. Το γεγονός ότι το καθηλωτικό 'Specialist' είναι bonus track στο άλμπουμ, αποδεικνύει το μεγαλείο του "Turn on the Bright Lights". Ένα μνημείο των 00's από κάθε άποψη. Ζηλεύω όσους το βίωσαν όταν συνέβαινε.

Interpol - Obstacle 1

Antics (2004)

Δύο χρόνια μετά το "Turn on the Bright Lights" τα standards για το διάδοχό του ήταν δυσθεώρητα Παρά όμως τις προσδοκίες που είχαν οι ίδιοι θέσει, το "Antics" επιτυγχάνει να συνεχίσει στο μονοπάτι του προκατόχου του. Η συνταγή είναι η ίδια. Δεν ενοχλεί όμως κανέναν, εφόσον η μουσική των Interpol δε βασιζόταν στους ακροβατικούς πειραματισμούς μεταξύ ετερόκλητων ειδών. Η ατμόσφαιρα ήταν που διαδραμάτιζε εξέχοντα ρόλο στις συνθέσεις τους. Και αυτό το μαγικό συστατικό είναι πάλι εδώ. Χρειάζεται ικανότητα και στόφα μεγάλου συγκροτήματος για να μπορείς να δημιουργείς κομμάτια με τόση ψυχή, που να καταφέρνουν να γίνονται παράλληλα μεγάλα χιτάκια στον ιδιότροπο indie χώρο της εποχής. Το 'Evil' λόγου χάρη είναι ένα πλήρες κομμάτι, άκρως εθιστικό, και καθόλου δύσκολο να γίνει αγαπημένο στα live της μπάντας. Πλέον η μουσική των Interpol γίνεται βίωμα, και αυτό το σημείο έφτασαν πιο κοντά από κάθε άλλη μπάντα των 00's στο να αγγίξουν το στάτους συγκροτημάτων όπως οι Radiohead. Το συγκλονιστικό κλείσιμο με το 'A Time to Be So Small' αποδεικνύει πως ό,τι και να έκαναν οι Interpol εκείνη την περίοδο, ήταν πασπαλισμένο με μια μαγική χρυσόσκονη. Οι γνωστές επιρροές από Joy Division και Chameleons, τα φωνητικά του Banks που ρίχνουν αλάτι στην πληγή, οι στιβαρές κιθάρες του Kessler, οι απλοϊκές μπασογραμμές του Dengler που όμως δε φοβούνται τον αυθορμητισμό, και το ρυθμικό drumming του Fogarino να σιγοντάρει τα πάντα. Το ότι όλα τα μέλη συνεισέφεραν στη σύνθεση της μουσικής, βοήθησε στο να διατηρηθεί το καλό κλίμα στις τάξεις του συγκροτήματος και στο να έρθει το προσκήνιο η ίδια η μπάντα. Όλοι ήταν πρώτοι μεταξύ ίσων. Με το "Antics", οι Interpol καθιερώθηκαν δικαιωματικά στην κορυφή, και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να τους καθαιρέσει.

Interpol - Evil (Live)

Our Love to Admire (2007)

Το 2007 ήταν ένα έτος αλλαγών για τους Interpol. Από την Matador μετακόμισαν στην Capitol για την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου, στον οποίο θα χρησιμοποιούσαν για πρώτη φορά στην καριέρα τους keyboards, επιχειρόντας να εξελίξουν τον ήχο των πρώτων τους δύο άλμπουμ. Οι προθέσεις σίγουρα ήταν καλές. Δε θέλησαν να μείνουν στη σιγουριά που τους προσέφερε ο ήχος τους στα early 00's, και θέλησαν να δοκιμάσουν κάτι καινούριο. Το τελικό αποτέλεσμα εντούτοις δεν τους δικαιώνει στο έπακρο. Ενώ εμπεριέχονται δυνατά τραγούδια, με τη χαρακτηριστική ατμόσφαιρα των Interpol, το "Our Love to Admire" φαίνεται πως στο σύνολό του δεν είναι φτιαγμένο από τα μαγικά υλικά των προηγούμενων κυκλοφοριών τους. Η χρήση των keyboards στο εναρκτήριο 'Pioneer to the Falls' είναι ανατριχιαστική, και κομμάτια όπως το 'Heinrich Maneuver' και 'The Lighthouse' μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, αλλά διακατέχονται από την αύρα των πρώιμων Interpol. Ακόμη και ο Banks δοκιμάζει ένα διαφορετικό στυλ τραγουδοποιίας, αρκετά πιο μελωδικό και συναισθηματικά φορτισμένο (όσο αυτό μπορεί να συμβεί) από το παρελθόν. Αυτή όμως η προσέγγισή τους κάπου φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα και καταντά ελαφρώς υπνωτιστική. Για πρώτη φορά οι Interpol φανέρωναν τρωτά σημεία. Και εν τέλει, στο 2007 τα πράγματα στο μουσικό προσκήνιο είχαν αλλάξει, και ο μύθος των Interpol αν και παρέμενε, κάπου είχε αρχίσει να θολώνει...

Interpol - Pioneer to the Falls (Live)

Interpol (2010)

Το 2010 οι Interpol ήταν πλέον ένα μεγάλο όνομα, σε ένα χώρο όμως που είχε κορεστεί. Μετά και το αμφιλεγόμενο "Our Love to Admire", ο νέος τους δίσκος δεν αναμενόταν με τόση ανυπομονησία. Και τελικά οι κριτικές που αποκόμισε ήταν στο σύνολό τους οι χειρότερες σε δίσκο τους. Μουσικά, ο τέταρτος ομότιτλος δίσκος τους συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησαν τρία χρόνια πριν, με κάποιες στιγμές από το ντεμπούτο τους να κάνουν την εμφάνισή τους διάσπαρτες σε κάποια σημεία, δίχως όμως να αποπνέουν την ίδια αίσθηση. Σαν να εκβιάζονται καταστάσεις. Αναμφίβολα το "Interpol" δεν ήταν ο δίσκος που θα επαναφέρει το όνομα τους στο πρσκήνιο με επιτυχία. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του όμως, μπορώ να πω ότι ίσως και να αδικήθηκε. Και αυτό γιατί δεν είναι ανάγκη όλες οι κυκλοφορίες τους να συγκρίνονται με το παρελθόν τους. Μπορεί η συνθετική κόπωση των Interpol να είναι εμφανής, πρόκειται όμως για ένα δίσκο ικανό να σε καταβάλλει αν σε πετύχει στην κατάλληλη διάθεση. Το "Lights" και το "Barricade" αποτέλεσαν δυνατά χιτάκια, που ειδικά στις συναυλίες τους απογειώνονται, και η τετράδα κομματιών που κλείνει το δίσκο συγκροτεί μια κατάθεση ψυχής, ακόμη και αν τα αποθέματά της δεν είναι πλέον άπειρα. Χωρίς να είναι το άλμπουμ που θα ξεχωρίσει στη δισκογραφία τους, και δίχως να είναι σταθμός για τις μουσικές εξελίξεις του 2010, είναι ικανό να σε στοιχειώσει. Γιατί μπορεί να έχουν περάσει 8 χρόνια από το "Turn on the Bright Lights", οι άνθρωποι πίσω από τη μπάντα όμως παραμένουν οι ίδιοι,όπως και οι επιδιώξεις τους γύρω από τη μουσική. Και αν και δε βρίσκουν πάντα το στόχο, για αυτήν τη μία φορά που θα τον βρουν, αξίζει τελικά τον κόπο...

Interpol - Barricade

Μετά την κυκλοφορία του "Interpol', ο Carlos Dengler αποχώρησε από τη μπάντα. Ίσως όταν αποχωρεί ένα ιδρυτικό μέλος ενός συγκροτήματος, η καλύτερη λύση να είναι η διάλυση. Ειδικά από τη στιγμή που η μουσική πορεία των Interpol είναι φθίνουσα. Η αντικατάσταση του Carlos επί σκηνής δεν κατέστη δυνατή, και οι συναυλίες τους είναι αρκετά άχαρες και απλώς διεκπεραιωτικές. Αυτή τους όμως η αδυναμία αναπληρώνεται από το δυνατό setlist, καθότι κάποια τραγούδια τους είναι τόσο κλασικά, που ίσως και να υπερβαίνουν τη μπάντα. Υπό αυτήν την έννοια, η πρώτη τους επίσκεψη στην Ελλάδα δε συμβαδίζει με την πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας τους. Θεωρώ βέβαιο ότι ένας οπαδός της μπάντας που δεν την έχει ξαναδεί θα περάσει καλά. Οι υπόλοιποι μάλλον πρέπει να ζυγίσουν προσεκτικά τα υπέρ και τα κατά. Σίγουρα πάντως ένα 'Specialist', ένα 'Hands Away' ή ένα 'Length of Love' μπορεί να κάμψει τις αντιστάσεις και του πλέον δύσπιστου...