Το alternative rock στα 50

R.E.M. - Collapse Into Now

7,5/10

Οι R.E.M. είναι βαριά φανέλα στο χώρο του alternative rock. Το ντεμπούτο τους, "Murmur", είναι ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής, και το "Out of Time" συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στα μουσικά χρονικά των ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχασαν αρκετή από την αίγλη τους. Το τέλος των 00's τους βρήκε με εμφανή συνθετική κοπωση, βαδίζοντας από μετριότητα σε μετριότητα. Ως εκ τούτου, οι προσδοκίες για το νέο, 15ο δίσκο τους, δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Και με το χρόνο να είναι υπερπολύτιμος και με κάμποσες νέες κυκλοφορίες να περιμένουν στη σειρά, δεν υπολόγιζα να τον ακούσω. Αφορμή για να το κάνω στάθηκε η παρότρυνση του Escapist, και αφού θυμήθηκα και αυτήν την ανάρτηση. Χωρίς λοιπόν να περιμένω κάτι το ιδιαίτερο, αλλά και με έντονη περιέργεια μήπως διαψευστώ, πάτησα το play στο "Collapse Into Now"...

Αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς ακούγοντας το εισαγωγικό 'Discoverer', είναι ότι αν και δεν πρόκειται για κάτι συγκλονιστικό, ή που δεν έχεις ξανακούσει, έχει φρεσκάδα. Κάτι που για εμένα ήταν το κύριο ζητούμενο για αυτόν το δίσκο. Αυτό που έπρεπε να αποτελέσει τη βάση του. Το ίδιο συμβαίνει και με το 'All The Best', και εν τέλει με όλες τις up tempo συνθέσεις του "Collapse Into Now". Υπάρχει μια φρέσκια αύρα του college rock των 90's που τις διακατέχει. Φρέσκια όχι τόσο χρονικά, αλλά σε επίπεδο περιεχομένου και αδρεναλίνης από την οποία αναβλύζουν κομμάτια σαν το 'Aligator_Aviator_Autopilot_Antimatter', στο οποίο η Peaches ξεσαλώνει ως συνήθως. Αυτός είναι ο ένας πυλώνας του άλμπουμ. Ο άλλος είναι οι downtempo/μπαλαντοειδείς συνθέσεις. Και το "Collapse Into Now" κερδίζει και εδώ. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους δίσκους των R.E.M., δε νιώθεις ότι ακούς τις ανιαρές εξομολογήσεις μιας παρέας μεσηλίκων, αλλά υπάρχει μια μυστήρια ατμόσφαιρα που κυριαρχεί. Σε αυτό ασφαλώς συνδράμουν και οι guests συμμετοχές. Τόσο στο 'It Happened Today' με τη συμμετοχή του Eddie Vedder, αλλά ιδίως στο ελεγειακό 'Blue' που κλείνει το άλμπουμ, με την Pattis Mith να ντύνεται ιέρεια. Σε πολλούς θα θυμίσει το 'Your Ghost'. Απλά μαγεία... Το κομμάτι τελειώνει με το μουσικό θέμα του 'Discoverer', και ουσιαστικά σε προστάζει να πατήσεις το repeat...

Λοιπόν; Τι ακριβώς προσφέρει το "Collapse Into Now" και ποια η θέση του στη δισκογραφία των R.E.M.; Αναμφίβολα είναι ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει η παρέα του Michael Stipe από το "New Adventures in Hi-Fi" και έπειτα. Μπορεί να μην καινοτομεί, και σίγουρα δεν είναι ο ήχος που εκφράζει το 2011, αλλά είναι όμως ένα εθιστικό άλμπουμ από τους R.E.M., κάτι που είχαν να επιτύχουν πάρα πολλά χρόνια. Όπως επίσης για πρώτη φορά μετά από τα 90's τα fillers δεν υπερτερούν στον τελικό απολογισμό. Ίσως επειδή ξαναγύρισαν στις σωστές επιρροές, ίσως πάλι επειδή κυκλοφόρησαν αυτόν το δίσκο επειδή πραγματικά είχαν μια μουσική ανάγκη, και όχι επειδή απλώς έπρεπε να τον κυκλοφορήσουν. Όπως και να έχει, το "Collapse Into Now" μου φέρνει όμορφες εικόνες στο μυαλό. Αφήστε με τώρα. Νοσταλγώ...

R.E.M. - Alligator_Aviator_Autopilot_Antimatter