Δισκοκριτικές του 2010 Pt.3

Sufjan Stevens - The Age of Adz

9/10

Γενικά αντιπαθώ τους συντηρητικούς Αμερικάνους που αναπαράγουν το τρίπτυχο "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια". Και ο Sufjan Stevens μου δίνει την εντύπωση ακριβώς ενός τέτοιου ανθρώπου. Το καλό παιδί που ζει μια τυποποιημένη μικροαστική ζωή σε ένα ήσυχο προάστιο μιας μεγαλούπολης σε κάποια βόρεια πολιτεία της Αμερικής. Σε αυτό ακριβώς το σημείο όμως έρχεται η μουσική και τα αλλάζει όλα. Ο Sufjan Stevens εγκαταλείπει το εγχείρημα να γράψει ένα δίσκο για κάθε μία από τις 50 πολιτείες της Αμερικής, και 5 χρόνια μετά από το "Ιllinois", ένα από τα πιο critical acclaim άλμπουμ των 00's, κυκλοφορεί το "The Age Of Adz" (προφέρεται "odds"). Ο Sufjan εδώ εντάσσει πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία στον indie folk ήχο του, και στο 'I Want To Be Well' επαναλαμβάνει "I'm not fucking around" (και το ότι βωμολοχεί είναι είδηση!), χωρίς να σου αφήνει περιθώρια για να διαφωνήσεις επ'αυτού... Το "The Age Of Adz" ξεπερνά κάθε προσδοκία. Τα επίπεδα έμπνευσης είναι τρομερά, ενώ χάνεις τη μιλιά σου με το 26λεπτο ΕΠΟΣ 'Impossible Soul' που κλείνει το δίσκο. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, που ακούγοντάς το ο κόσμος γίνεται ομορφότερος για κάτι λιγότερο από 30 λεπτά της ώρας. Thumbs up σε έναν κορυφαίο συνθέτη της γενιάς μας.

Kylesa - Spiral Shadow

9/10

Κάτι παράξενο συμβαίνει στην Georgia των ΗΠΑ. Εδώ και χρόνια η τοπική sludge metal σκηνή κάνει ραγδαία βήματα προόδου, αλλά τον τελευταίο καιρό το rock στοιχείο κάνει ολοένα και περισσότερο το στοιχείο του στο sludge, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο sludge rock υβρίδιο (δες π.χ. το περσινό αριστούργημα από κάθε άποψη των Mastodon). Οι Kylesa λοιπόν είναι από τους άξιους εκπροσώπους της sludge σκηνής της Georgia. Και μόλις ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού "Static Tensions", ξαναχτυπούν με ένα δίσκο ικανό να φέρει στο προσκήνιο όλο το sludge οικοδόμημα της Georgia. Ό,τι πιο mainstram έχουν κυκλοφορήσει, χωρίς όμως να χάνουν το χαρακτήρα τους. Άκου π.χ. το 'Don't Look Back'. Μπορείς να το πείς μέχρι και pop, αλλά δεν ξεφεύγει από το στύλ της μπάντας. Το ομότιτλο κομμάτι αποδεικνύει το ταλέντο και τη συνθετική μαεστρία των Kylesa, και η Laura Pleasants γίνεται η νο.1 γυναίκα στο σκληρό ήχο του σήμερα. Το "Spiral Shadow" ακούγεται κάπως σαν το alternative rock των 90's, ιδωμένο μέσα από το πρίσμα του sludge. Καταπληκτικός δίσκος.

Hidden Orchestra - Night Walks

7,5/10

Ντεμπούτο για τους Hidden Orchestra από το Εδιμβούργο, και μια από τις εκπλήξεις του 2010. Χωρίς να γνωρίζω τίποτα γι'αυτούς έχω κολλήσει με το δίσκο, και με τόσες νέες κυκλοφορίες να σου αποσπούν το ενδιαφέρον, ο δίσκος παίζει συνέχεια.
Εξαιρετικά εμπνευσμένη electronica με jazz πινελιές, κάτι μεταξύ Bonobo και Red Snapper. Το θέμα με την jazz-ίστικη electronica είναι να μην το παρακάνεις με το αφαιρετικό και τεχνικό παίξιμο παραμελώντας τις μελωδίες. Και αυτός ο δίσκος έχει βρεί τη χρυσή τομή μεταξύ των δύο. Σε σύγκριση π.χ. με το φετινό "Black Sands" του Bonobo, το "Night Walks" είναι πολύ πιο φρέσκο και συναρπαστικό, και εν πάσει περιπτώσει αυτή είναι η electronica που θέλουμε.

Interpol - Interpol

7/10

Ο φετινός δίσκος των Interpol είναι αυτός που δίχασε περισσότερο από κάθε άλλη φετινή κυκλοφορία. Καταρχάς, δε γίνεται να μη σχολιάσω το άθλιο και προχειροφτιαγμένο εξώφυλλο. Σε προδιαθέτει αρνητικά για το δίσκο. Πάμε στα μουσικά τώρα... Το "Our Love To Admire" του 2007 ήταν ένας μέτριος δίσκος, σε σχέση μάλιστα με τα δύο μνημεία που είχαν προηγηθεί. Και γι'αυτό το λόγο οι προσδοκίες ποικίλλαν για αυτό το δίσκο. Άλλοι περίμεναν οι Interpol να επανέλθουν στα μεγαλεία, και άλλοι τους είχαν ξεγραμμένους. Το "Interpol" (μα διάολε, έναν τίτλο για το άλμπουμ δε μπορούσαν να σκεφτούν?) είναι ένας περίεργος δίσκος. Περιέχει στιγμές κλασικών Interpol (του "Antics" κυρίως) με τα 'Lights' και 'Barricade', αλλά στο σύνολό του είναι ό,τι πιο εσωστρεφές και "καταθλιπτικό" έχουν κυκλοφορήσει. Το κακό είναι πως ο δίσκος περιέχει κάποια fillers. Γιατί κατά τα άλλα η τριάδα κομματιών που κλείνει το δίσκο ('Try It On', All Of The Ways' και 'The Undoing') είναι ικανή να σε καθηλώσει και να σε ρίξει στα πατώματα για εβδομάδες. Να αναφερθεί πως το ρεφραίν στο 'All Of The Ways' είναι στα ισπανικά και, αν και πρόκειται για κομματάρα, μου φαίνεται... κάπως... Εν τέλει, σαν σύνολο ο δίσκος όχι, δεν ακουμπάει τα δύο πρώτα έπη τους. Αλλά το θάψιμο που έχει φάει από κάποια μέσα είναι πέρα για πέρα αδικαιολόγητο. Όποιος αγαπάει τους Interpol, δε γίνεται να μην αγαπήσει (έστω και λίγο...) αυτόν το δίσκο.

Future Islands - In Evening Air

7/10

Ωραία μπάντα οι Future Islands από τη North Carolina. Πραγματικά ωραία μπάντα. Μάλλον ποτέ δε θα γίνουν οι superstars και οι πρωτοπόροι του χώρου, αλλά οι μουσικές που παίζουν είναι πολύ καλές, και χρήζουν προσοχής. Παίζουν new wave με πολλά synths, με τις μπασογραμμές να είναι βγαλμένες από την καρδιά του post punk. Αυτό όμως που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο τραγουδιστής τους, που με τις θεατρικές του ερμηνείες κάνει κάθε κομμάτι του δίσκου να ξεχωριστό. Οι οπαδοί των New Order θα βρούν πολά ενδιαφέροντα στοιχεία. Στα συν και το ωραίο εξώφυλλο. Αξίζουν.