Δισκοκριτικές του 2010 Pt.2

No Age - Everything In Between

8,5/10

Οι Καλιφορνέζοι No Age δύο χρόνια μετά το αριστουργηματικό "Nouns", επανέρχονται για να αφήσουν και αυτοί το στίγμα τους στο μουσικό 2010. Το "Everything In Between" είναι ίσως ο πιο βατός τους δίσκος. Οι δομές των περισσότερων κομματιών έχουν αρχή, μέση και τέλος, και οι επιρροές από Pavement είναι εμφανέστερες όσο ποτέ. Ο δίσκος μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο μέχρι το όγδοο κομμάτι, όπου τα κομμάτια έχουν μια σχετικά απλοϊκή δομή, και το ιδιόμορφο indie punk των No Age είναι σαφές, και από το ένατο κομμάτι και έπειτα, όπου οι No Age κάνουν μια μικρή βουτιά στους δύο προηγούμενους δίσκους τους και η lo-fi ψυχεδέλεια αποκτά τα ηνία. Συνθέσεις όπως τα 'Glitter', 'Fever Dreaming' και 'Valley Hump Crash' αποδεικνύουν πως οι No Age είναι ό,τι πιο κοντινό στους Pavement στη μουσική σκηνή σήμερα.

Kings Of Leon - Come Around Sundown

7,5/10

Με το "Only By The Night" οι Kings Of Leon κατάφεραν να κάνουν επιτέλους επιτυχία και στην Αμερική, και εν μέσω αυτού του hype κυκλοφορούν το διάδοχό του με τίτλο "Come Around Sundown". Σίγουρα δεν είναι αυτό που θα περίμενες να ακούσεις. Ο δίσκος είναι αρκετά πιο ανέμελος και φωτεινός από τον προκάτοχό του, με επιρροές από τη μουσική του αμερικάνικου νότου (ειδικά το 'Back Down South' είναι country τραγουδοποιία). Το 'The End' που ανοίγει το δίσκο είναι ένα μικρό 'Closer', αλλά ο δίσκος έχει έλλειψη ενός χιτ ανάλογου του 'Sex On Fire' ή του 'Use Somebody', καθώς το πρώτο single 'Radioactive' δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Βέβαια η έλλειψη κομματιών-κραχτών δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Οι Kings Of Leon κινούνται με τους δικούς τους ρυθμούς, ανεξάρτητα από τα εμπορικά κελεύσματα, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να τους το αναγνωρίσεις. Άν το "Only By The Night" ήταν το ιδανικό soundtrack για μια βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα στο κέντρο της πόλης, το "Come Around Sundown" είναι ό,τι πρέπει για μια πρωινή ηλιόλουστη βόλτα στο πάρκο το τέλος της άνοιξης, με όλα τα όνειρα για το καλοκαίρι που είναι προ των πυλών.

Dinosaur Pile-Up - Growing Pains

7,5/10

Οι Dinosaur Pile-Up είναι από το Leeds και αυτό εδώ είναι το ντεμπούτο τους. Παίζουν ένα εξαιρετικά φρέσκο grungeοειδές rock, με εξόφθαλμες επιρροές από Nirvana και Foo Fighters. Δε διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας σε αυτό που κάνουν. Μιας όμως και οι Foo Fighters τον τελευταίο καιρό πνέουν τα λοίσθια, οι Dinosaur Pile-Up μου κάνουν και με το παραπάνω. Το "Growing Pains" είναι μια βόμβα αδρεναλίνης, και ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Οι οπαδοί του είδους να σπεύσουν παρακαλώ...

Raime - Raime EP

7/10

Καταρχάς, αυτή είναι η πρώτη κυκλοφορία της Blackest Ever Black, και πάντα όταν μια εταιρεία κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο, προσέχει να είναι καλός. Οι Raime είναι ένα ηλεκτρονικό δίδυμο από το Λονδίνο, και είναι αρκετά δύσκολο να ορίσεις με ακρίβεια αυτό που παίζουν. Ambient, techno, post dubstep (?) και θεοσκότεινο synth/ebm. Η μουσική είναι εντελώς ψυχρή, απογυμνωμένη από ο,τιδήποτε και βιομηχανική, και τα μπάσα (ειδικά στο 'This Foundry') είναι αποκαλυπτικά. Το 'We Must Hunt Under The Wreckage Of Many Systems' είναι εντελώς soundtack-ικό και βγάζει μέχρι και πολεμικό feeling. Αξιοπρόσεκτη κυκλοφορία.

Neil Young - Le Noise

7/10

Ο Neil Young, ο οποίος κλείνει αισίως τα 65 του χρόνια, συνεχίζει να δισκογραφεί, και δεν περνά καθόλου απαρατήρητος. Για την παραγωγή του "Le Noise" συνεργάστηκε με τον Daniel Lanois, αλλά το στυλ του Young είναι τόσο μοναδικό, που ακούγοντας το δίσκο νοιώθεις πως παίζει δίπλα σου εκείνη τη στιγμή, χωρίς καμία συνδρομή της τεχνολογίας. Αν ο άνθρωπος είναι ταλαντούχος, ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί. Και δε γνωρίζω πολλούς 65άρηδες που να γράφουν τραγουδάρες σαν το 'Love And War'. Ένας 65χρονος, η κιθάρα του, και οι ανησυχίες του λοιπόν. Μόνο. Είναι πολύ πιο συναρπαστικό απ'ό,τι ακούγεται...