2. Pharmakon - Abandon

Φέτος είπα ότι στην εικοσάδα μου θα βάλω μόνο τους δίσκους που άκουσα περισσότερο μέσα στη χρονιά, αλλά υπάρχουν πάντα κάποιες εξαιρέσεις που δε γίνεται να προσπεράσεις. Το "Abandon" της Pharmakon το άκουσα σίγουρα λιγότερο από δίσκους που βρίσκονται πιο κάτω στη λίστα, αλλά κάθε φορά ήταν τόσο μα τόσο ξεχωριστή εμπειρία που νιώθω σαν να το έχω ακούσει πολύ περισσότερο. Δεν είναι ένας δίσκος που θα τον βάζεις στο repeat, αλλά θα τον αφήσεις εκεί να υπάρχει και θα επιστρέφεις μόνος σου κάθε φορά σε αυτόν. Και όταν βρεις τους λόγους να γυρίζεις σε αυτόν, δεν πρόκειται να απογοητευτείς ποτέ.

Γενικά, νομίζω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο παρεξηγημένο από τη σκοτεινή πλευρά του μυαλού. Και όταν λέω σκοτεινή δεν εννοώ ούτε αρρωστημένη και ούτε αυτή του Darth Vader, αλλά όλους τους προσωπικούς δαίμονες που μπορεί να κρύβει κάποιος στο κεφάλι του και οι οποίοι δεν υπολογίζουν γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Αυτού του είδους οι δυσκολίες εκ των έσω είναι που διαπλάθουν το χαρακτήρα του ατόμου και το κάνουν πιο ενδιαφέρον. Υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από κάποιο άτομο που είναι μονίμως χαρούμενο δίχως λόγο και αιτία; Δηλαδή οκ, προφανώς και ελκύει τους γύρω του, αλλά μετά από λίγο καταντά κάπως εκνευριστικό αφού γίνεται αφόρητα προβλέψιμο. Είναι όπως τη στιγμή που συνειδητοποιείς τη θνητή ανθρώπινη φύση. Κοιτάζοντας πίσω τον εαυτό μου, δε θυμάμαι καν πότε ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι το πάντα δε σημαίνει ακριβώς εχμ... "πάντα" και μου κάνει εντύπωση ότι δε με επηρέασε καν. Είναι εύκολο να βάλεις αυτό τον προβληματισμό κάτω από το χαλάκι ή να αναζητήσεις τόσους άλλους δρόμους που δεν τοποθετούν το θάνατο ως το τέλος της διαδρομής, αλλά έτσι όπως το βλέπω μόνο όταν αποδεχθείς αυτή την πραγματικότητα θα μπορέσεις να αξιοποιήσεις τη ζωή σου καλύτερα και να τη ζήσεις πιο έντονα. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με οποιαδήποτε προσωπικό πρόβλημα, όσο σοβαρό ή ασόβαρο και αν είναι. Και πάνω σε αυτή τη βάση βρίσκεται η μουσική της Pharmakon, κατά κόσμον Margaret Chardiet. Αν τη δεις σε φωτογραφίες, είναι μια φωτογενής νέα κοπέλα από την Νέα Υόρκη που εύκολα θα μπορούσε να γίνει ας πούμε μοντέλο, αλλά όταν μεταμορφώνεται σε Pharmakon φτύνει όλο το σκοτάδι και το δηλητήριο που κρύβει μέσα της μετατρέποντάς το σε κραυγή υπαρξιακής αγωνίας. Η διαδρομή είναι πιο τρομακτική και από τις ώρες που πέρασα παίζοντας Silent Hill 4 μετά τα μεσάνυχτα και κάνει τα BRAAM του Hans Zimmer να φαίνονται με soundtrack για μουσικές καρέκλες. Στην Αποκάλυψη του "Crawling on Bruised Knees" νιώθεις να χωράει όλο το δέος του άπειρου κάνοντας όλες σου τις φοβίες αληθινές, αλλά ο εξαγνισμός στο τέλος είναι τέτοιος που απλά ευχαριστείς την Pharmakon για τα λουλούδια και τα σκουλήκια του εξωφύλλου που σου προσφέρει, και εύχεσαι να την πετύχεις σύντομα σε κάποιο live.

Previously on blogovision:

3. Waxahatchee - Cerulean Salt
4. M.I.A. - Matangi
5. Earl Sweatshirt - Doris
6. Justin Timberlake - The 20/20 Exepreience
7. Kanye West - Yeezus
8. Charli XCX - True Romance
9. Vampire Weekend - Modern Vampires of the City
10. Deafheaven - Sunbather
11. Chvrches - The Bones of What You Believe
12. Danny Brown - Old
13. Janelle Monae - The Electric Lady
14. Queens of the Stone Age - ...Like Clockwork
15. FIDLAR - FIDLAR
16. Disclosure - Settle
17. Laura Marling - Once I Was an Eagle
18. The Knife - Shaking the Habitual
19. Speedy Ortiz - Major Arcana
20. Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action