Όταν μιλάμε για χορευτική ποπ μουσική, πάντα προτιμούσα την από εδώ μεριά του Ατλαντικού παρά την από εκεί. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η βρετανική σκηνή ήταν αρκετά μέτρια και υπήρχε μόνο η αμερικανική με το διαγωνισμό ποιος θα έχει τα πιο μεγάλα beats, και κάπου μέσα σε όλα αυτά χάθηκε η αίσθηση της μελωδίας. Ευτυχώς φέτος κάτι συνέβη και οι Βρετανοί ξύπνησαν παραδίδοντας την πιο σπουδαία ποπ που έχουν παραδώσει από τόσο-πίσω-που-δε-θυμάμαι. Ο δίσκος που σφράγισε αυτό το comeback ήταν σίγουρα το "Settle" των Disclosure. Η house που παίζουν φαίνεται τόσο σημαντική που νιώθεις σαν να ζεις ένα νέο "Endtroducing....." ή κάτι παρόμοιο. Δεν είναι φτιαγμένη νερόβραστα για να παίζει σε random house βραδιές σε τυχάρπαστα clubs, και δεν υπάρχει ούτε μια σύνθεση που να μην ακούγεται από την αρχή ως το τέλος. Δηλαδή προφανώς και χορεύεται σαν να μην υπάρχει αύριο, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρώ αριστούργημα έναν house δίσκο που να λειτουργεί εξίσου καλά σε μια βόλτα στην πόλη. Κατά τα άλλα το έχουμε ξαναπεί αλλά στο 3:10 του "White Noise νιώθω τον τοίχο απέναντί μου να χοροπηδά κάπως έτσι. Μεγάλο ντεμπούτο.
Previously on blogovision:
17. Laura Marling - Once I Was an Eagle
18. The Knife - Shaking the Habitual
19. Speedy Ortiz - Major Arcana
20. Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου