Η θέση των FIDLAR εδώ με προβλημάτισε λίγο, γιατί όσο και αν ο δίσκος τους είναι τέρμα εθιστικός, βγήκαν τόσοι καλύτεροι και πιο ολοκληρωμένοι δίσκοι φέτος που θα άξιζαν περισσότερο μια παρουσία στην εικοσάδα. Από την άλλη όμως, όταν κάτι το βρίσκεις καλό και σε κάνει να το ακούς συνέχεια χωρίς να το βαριέσαι ποτέ, τότε γιατί αυτό να μη θεωρείται "καλό"; Νομίζω ότι κάπου το έχουμε χάσει στην αναζήτηση της πρωτοπορίας και της πολυπλοκότητας και έχουμε παραμελήσει τη σημασία της απλότητας. Γιατί αν νομίζεις ότι το "Cheap Beer" είναι εύκολο, τότε γιατί δε βγαίνουν τόσα κολλητικά χιτάκια κάθε μέρα; Οι FIDLAR λοιπόν δεν πρωτοπορούν αλλά νιώθουν αυτό που παίζουν, και αυτό είναι ένα κομμάτι της μουσικής που πάντα θα αγαπώ λίγο περισσότερο. Ο δίσκος που με έκανε όσο κάθε άλλον μέσα στη χρονιά να θέλω να πάρω δίπλωμα οδήγησης, αλλά από την άλλη με λυσσασμένα ρεφρέν σαν αυτό του "Cocaine" μάλλον καλύτερα που δεν έχω βγάλει. Γιατί το έβαλα τόσο χαμηλά άραγε;
Previously on blogovision:
16. Disclosure - Settle
17. Laura Marling - Once I Was an Eagle
18. The Knife - Shaking the Habitual
19. Speedy Ortiz - Major Arcana
20. Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου