Η μουσική στο ενδιάμεσο

Δεν έχω καταλάβει ακόμα πότε μπήκε το 2012 και ήδη έχουν ξεκινήσει πυρετώδεις διαδικασίες διαβάσματος ώστε να τελειώσει επιτέλους η καταραμένη υπόθεση "πτυχίο". Πόσο άδικο κάθε φορά να λες ότι θα διαβάσεις μέσα στις γιορτές, αλλά ποιος διαβάζει τέλος πάντων μέσα στη ραστώνη των γιορτών; Έπειτα έρχεται ένα διάστημα προσαρμογής στην καθημερινότητα και μετά συνεχίζεις να λες στον εαυτό σου ότι θα ξεκινήσεις το διάβασμα την επόμενη μέρα (και μετά την επόμενη και μετά την επόμενη). Έρχεται τέλος μια στιγμή που ο χρόνος σε πιέζει και αγχώνεσαι μόνο στη σκέψη πόσο χρόνο σπατάλησες χωρίς να κάνεις τίποτα δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο. Τουλάχιστον πάντα θα έχουμε τη μουσική. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω δυο λόγια για κάποιους δίσκους που μου κρατούν παρέα το τελευταίο διάστημα, ανανεώνοντας το μουσικό ραντεβού μετά το πέρας της εξεταστικής.

Schoolboy Q - Habits & Contradictions

8,5/10

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ειδικός επί του hip hop, πάντα όμως το θεωρούσα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά μονοπάτια που πάντοτε έβγαζε καλούς δίσκους. Ο Schoolboy Q είναι μέλος των 'Black Hippy' μαζί με τους Kendrick Lamar, Jay Rock και Ab-Soul και αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο του υπό τη μορφή mixtape με τίτλο "Habits & Contradictions". Παρά το γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα ηχεί απίστευτα φρέσκο, τα κομμάτια του Αμερικανού ράπερ διακατέχονται από μια old school πρόσμιξη του hip hop με το trip hop, τότε που οι δύο αυτοί όροι δε διέφεραν και τόσο. Το sample της διασκευής της Lissie στο 'Pursuit of Happiness' του Kid Cudi διοχετεύεται καθαρτικά στο 'Hands on the Wheel' και το 'Cowboys' των Portishead γίνεται το ζοφερό φόντο του 'Raymond 1969'. Υπάρχουν κάποια ράθυμα και εντελώς αρρωστημένα beats όπως αυτό στο 'Druggy Wit Hoes Again' και το 'Nightmare on Figg St.', το 'There He Go' είναι τόσο πιασάρικο που εύκολα θα το ζήλευε ο Jay-Z και το 'Tookie Knows' αποδεικνύει ότι τα ιντερλούδια δεν είναι πάντα τόσο βαρετά. Ο Schoolboy Q μαζεύει εκλεκτούς προσκεκλημένους από τη νέα γενιά του hip hop όπως ο A$AP Rocky και ο Curren$y και δημιουργεί ένα κολάζ προσωπικών βιωμάτων και συναισθημάτων που στην ολότητά του έχει μια συνέχεια. Το "Habits & Contradictions" είναι σκοτεινό και διατρανώνει ότι η νέα γενιά του hip hop είναι ανεξάρτητη και ότι προς το παρόν δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για οποιαδήποτε μορφή πολυτελούς lifestyle.

Schoolboy Q feat. A$AP Rocky - Hands on the Wheel

Porcelain Raft - Strange Weekend

8/10

Υπήρχε αρκετός κόσμος που περίμενε το ντεμπούτο του κύριου Mauro Remiddi ως Porcelain Raft. Ο Ιταλός είχε δημιουργήσει ήδη ένα hype γύρω από το όνομά του, και ακούγοντας το "Strange Weekend" καταλαβαίνεις ότι αυτό δε συνέβη άδικα. Ο δίσκος είναι γεμάτο από αιθέρια ποπ, πασπαλισμένη με χρυσόσκονη και ιδανική για ανοιξιάτικες ονειροπολήσεις. Στο δρόμο που χάραξε πέρυσι ο Washed Out, ο Remiddi μπλέκει το lo-fi με chillwave ηλεκτρονικούς ήχους, δημιουργώντας κάτι αθώο και τόσο πανέμορφο. Το 'Drifting In and Out' είναι βγαλμένο από τις κορυφαίες στιγμές των M83, ενώ το καταπληκτικό 'Shapeless & Gone' είναι μια feelgood μπαλάντα κατευθείαν από τα 90s. Το 'Unless You Speak From Your Heart' αποπνέει και αυτό μια εύθυμη νοσταλγία και αυτό που εν τέλει επιτυγχάνει ο Remiddi είναι να μεταδώσει στη μουσική του το feeling των πολλών ταξιδιών που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Το "Strange Weekend" είναι ένα soundtrack φυγής και αν και είμαστε πολύ νωρίς, είμαι σίγουρος ότι κέρδισε μια θέση για πολλούς στα καλύτερα της χρονιάς.

Unless You Speak From Your Heart by Porcelain Raft

The Big Pink - Future This

7/10

Οι Λονδρέζοι Big Pink κυκλοφόρησαν αυτόν το μήνα το δεύτερο δίσκο τους με τις κριτικές που το συνοδεύουν να είναι απογοητευτικές. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η βρετανική indie μουσική σκηνή παραπαίει, με την Αμερική να έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τα σκήπτρα, όμως νομίζω ότι η επίθεση που δέχτηκε το "Future This" είναι λίγο άδικη. Αυτό που κάνουν εδώ οι Άγγλοι είναι να δημιουργούν τέλεια ποπ, σκεπασμένη από ένα μανδύα 90s electro ήχων. Και αυτό που κάνουν το κάνουν καλά. Το "Future This" είναι γεμάτο από ποπ χιτάκια που ταιριάζουν άψογα με μια περιήγηση στη φωταγωγημένη πόλη το βράδυ. Το back to back των 'Jump Music' και 'Lose Your Mind' είναι η καλύτερη στιγμή ενός δίσκου ο οποίος σε κάνει να περνάς καλά. Σαν ένας φίλος σου χωρίς έγνοιες, που δεν τον βλέπεις πολύ συχνά γιατί νιώθεις ότι δε μπορείς να κάνεις ποτέ σοβαρή κουβέντα μαζί του, αλλά τελικά θα διατηρήσεις επαφή και θα θελήσεις να βγεις μαζί του κάποιες φορές. Γιατί σαν άνθρωποι κατά βάθος πάντα θέλουμε να αγνοούμε τη γκρίνια και να περνάμε καλά. Και σε αυτό οι Big Pink βοηθούν αρκετά.

The Big Pink - Stay Gold