Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Sacred Bones medley Vol. 2

Ενώ φτάνουμε προς το τέλος του 2011, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η δισκογραφική εταιρεία που ξεχώρισε φέτος είναι η Sacred Bones. Κάποιοι από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς οφείλονται στην εταιρεία από τη Νέα Υόρκη, όπως για παράδειγμα το "Leave Home" των Men, αλλά είναι κυρίως η γενικότερη αισθητική της που την κάνει να διαφέρει. Τα χαρακτηριστικά εξώφυλλα είναι πλέον σήμα κατατεθέν της Sacred Bones, και συνιστούν δείγμα καλού γούστου αλλά και ανεξαρτησίας από τα εξώφυλλα των πολυεθνικών δισκογραφικών. Ο τρίτος χρόνος της Sacred Bones είναι λοιπόν και ο πλέον επιτυχημένος της, και μετά το πρώτο medley, επιβάλλεται και ένα δεύτερο.




Amen Dunes - Through Donkey Jaw

8,5/10

Οι Amen Dunes είναι ένα project του Damon McMahon, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει δίσκους με διάφορα ονόματα και μπάντες και όπου τα τελευταία χρόνια τα είχε περάσει στο Πεκίνο. Το "Through Donkey Jaw" είναι ο δεύτερο δίσκος του υπό τη σκέπη των Amen Dunes, και μάλλον πρόκειται για ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχει κυκλοορήσει, αν αναλογιστείς ότι αυτήν τη φορά όλα τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν την ίδια περίοδο. Η μουσική του "Through Donkey Jaw" δύσκολα περιγράφεται, αλλά πολύ πιο εύκολα βιώνεται. Ο ίδιος ο McMahon περιέγραψε το συναίσθημα που δημιουργεί ο δίσκος ως ένα χιονισμένο τοπίο στις 6 το πρωί, και νομίζω ότι δε θα μπορούσε να το θέσει πιο εύστοχα. Το εναρκτήριο 'Baba Yaga' είναι από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ και χαρακτηριστικό για το τι θα ακολουθήσει, με το 'Lower Mind' να συνεχίζει το ίδιο δυνατά, καταρρίπτοντας οποιαδήποτε χρονική διάκριση της μουσικής. Ψυχρή ατμόσφαιρα με μια ισχυρή αίσθηση μοναξιάς, με τη φωνή του McMahon όμως να σιγοκαίει και να σε κερδίζει από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αυτή η αντίθεση είναι ο άξονας του δίσκου. Η μουσική είναι κατά βάση ποπ δωματίου, με τη lo-fi προσέγγιση και τα reverbs όμως να δημιουργούν κάτι αρκετά πιο πειραματικό και εγκεφαλικό, που διαθέτει την απαραίτητη post punk ψυχή για να πετύχει. Η υποβρύχια ψυχεδέλεια του '1985' είναι από τις στιγμές που δικαιολογούν συσχετισμούς με τη σχολή του Syd Barret, αλλά οι επιρροές των Amen Dunes είναι αρκετά καλά καλυμμένες και ο McMahon είναι τόσο αυθεντικός συνθέτης, που δεν έχει μεγάλη σημασία να σταθεί κάποιος εδώ. Από τη ράθυμη μελωδικότητα του 'Not a Slave' στο δυστοπικό περιβάλλον του 'Jill' και από τη στοιχειωμένη folk του 'For All' μέχρι το ονειρικά παραισθησιογόνο 'Bedroom Drum', το "Through Donkey Jaw" διακατέχεται από μια ιδιαίτερη αίσθηση διαχρονικότητας και δεν κουράζει σε κανένα σημείο. Το 'Tomorrow Never Knows' είναι ένα εφιαλτικό κολλάζ ήχων που φανερώνει τις ιδέες αυτού του περίεργου τύπου που ακούει στο όνομα Damon McMahon, ο οποίος ακριβώς επειδή δεν έθεσε κανένα φράγμα σε αυτές, κυκλοφόρησε έναν από τους κορυφαίους δίσκους της Sacred Bones για το 2011.

Amen Dunes - Christopher by sacredbones


Psychic Ills - Hazed Dream

8/10

Ένα από τα θετικά που πιστώνονται στη Sacred Bones είναι ότι έχει βοηθήσει να βγουν στην επιφάνεια πολλές αξιόλογες μπάντες από τη σκηνή της Νέας Υόρκης. Μια από αυτές είναι οι Psychic Ills, που μετά από κάποια χρόνια περιπλάνησης σε διάφορες εταιρείες κατέληξαν στη Sacred Bones και το "Hazed Dream" είναι ο πρώτος δίσκος αυτής της συνεργασίας. Το ομιχλώδες όνειρο των Psychic Ills θα ικανοποιήσει στο έπακρο όσους γοητευτούν από το όνομα της μπάντας και του δίσκου περιμένοντας στο περίπου τι θα ακούσουν. Ψυχεδέλειες που σε τοποθετούν στη χρονομηχανή και σε ταξιδεύουν σε μέρη γνωστά και οικεία, που με την πάροδο του χρόνου όμως είχες ξεχάσει πόσο θετική επίδραση σου προκαλούν. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του 'Midnight Moon' τίθεσαι σε κατάσταση νιρβάνας, με τα διακριτικά πλήκτρα στο background να σε ναρκώνουν και τους ψίθυρους του Tres Warren να σε ξεναγούν στα όνειρα του νεοϋρκέζικου τρίο. Σε κομμάτια όπως το 'Mind Daze' παίζουν με το μυαλό σου, αλλά αυτό το παιχνίδι είναι τόσο διεγερτικό που δε θες με τίποτα να σταματήσει. Η ράθυμη μελωδία του 'Mexan Wedding' διακόπτεται από ένα σόλο φυσαρμόνικας, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Στο instrumental 'Travelin Man' ακούγονται περιπετειώδεις όσο λίγοι σύγχρονοι θιασώτες της ψυχεδέλειας, και η παραίσθηση του 'Sungaze' ισούται με μια όαση στη μέση μιας άνυδρης καυτής ερήμου. Κλείσιμο με το 'Same Old Song', και τελικά η όαση ήταν αληθινή η οφθαλμαπάτη; Σίγουρα πάντως έμοιαζε τόσο αληθινή. Ξανά από την αρχή για να το διαπιστώσουμε...

Psychic Ills - Mind Daze by sacredbones


Case Studies - The World Is Just a Shape to Fill the Night

7,5/10

Η υπερπαραγωγή και υπεροπροβολή του folk τα τελευταία χρόνια έχει λίγο κουράσει, αλλά σίγουρα ένας folk δίσκος από τη Sacred Bones δε γίνεται παρά να αναμένεται με ενδιαφέρον. Ο Jesse Lortz μετά τη διάλυση των The Dutchess and the Duke αποφάσισε να ηχογραφήσει μόνος του υπό το όνομα Case Studies, και κυκλοφορεί το ντεμπούτο του στη Sacred Bones με τίτλο "The World Is Just a Shape to Fill the Night". Μην παέι το μυαλό σας σε σύγχρονες indie folk προσμίξεις. Ο Lortz ενδιαφέρεται για την ουσία του αμερικανικού folk και αναζητά τις ρίζες του στην παράδοση της country τραγουδοποιίας. Η καταγωγή του Lortz από το Seattle διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, μιας και το κρύο και απόμονωμένο περιβάλλον συνδράμει στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για ένα τέτοιο επιχείρημα. Το εξώφυλλο είναι χαρακτηριστικό του περιεχομένου. Το βασικό θέμα είναι η ερωτική απογοήτευση, οι εμμονές που δημιουργεί, οι αυτοκτονικές τάσεις και η υπερηφάνια που επικρατεί στο τέλος, και όλα αυτά ιδωμένα από μια εντελώς γκροτέσκα οπτική γωνία. Δεν πρόκειται για έναν εύπεπτο δίσκο . Είναι αρκετά σκοτεινός και δημουργεί συναισθήματα καταχνιάς. Το μαύρο χιούμορ του 'Lies' ή η ωμή απόγνωση του 'Secrets' δεν ενδείκνυνται για όλες τις ώρες. Και το 'The Day We Met' που κλείνει το δίσκο είναι τόσο απλοϊκό που θα μπορούσε να προέρχεται από τις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά δε σου αφήνει ίχνος ελπίδας. Θα εκτιμηθούν περισσότερο μια κρύα νύχτα με αλκοόλ μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Παρόλα αυτά, αν και υστερεί σε θέμα ταυτότητας και ενιότε μοιάζει ως φόρος τιμής στη μουσική παράδοση της Αμερικής, το "The World Is Just a Shape to Fill the Night" είναι ένας ιδανικός δίσκος για να γεμίσει τις πιο σκοτεινές και θολωμένες νύχτες σου, και εν τέλει ένα ακόμη σημαντικό λιθαράκι στο οικοδόμημα της Sacred Bones για το 2011.

Case Studies - The Eagle, or the Serpent by sacredbones

2 σχόλια:

  1. Persi h not not fun fetos h sacret bones.toy xronou?ki an den ypirxe h sacred poia tha htan sth thesh ths?poia erxetai deyterh fetos?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυνατή πέρυσι η Not Not Fun, αλλά για μένα η χρονιά άνηκε στη Mexican Summer. Έβγαλε τους Best Coast που τώρα είναι από τα πιο καυτά ονόματα στο indie, συν τους δίσκους των Tamaryn, Beaches και No Joy.
    Για φέτος μετά τη Sacred Bones θα έλεγα τη Domino. Οκ, δεν είναι μικρή εταιρεία, αλλά με τους δίσκους των Kills, Twin Sister, Anna Calvi, Washed Out, Stephen Malkmus, Wild Beasts και Real Estate έχει ξεπεράσει τα δεδομένα της και κοιτάζει στα μάτια τη Sub Pop.
    Αλλά την πρωτιά την παίρνει άνετα η Sacred Bones...

    ΑπάντησηΔιαγραφή