The Rapture - In the Grace of Your Love
8/10
Το τέλος του καλοκαιριού συνάδει συνήθως με μια αβάσταχτη μελαγχολία. Είναι πράγματι δύσκολο να συμβιβαστείς με την τυπική καθημερινότητα της ζωής στην πόλη όταν μόλις πριν από λίγο καιρό βίωνες την περιπέτεια μέσα στο ζωντανό κύτταρο κάποιου νησιού, όπου όλα μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή. Εγώ από την άλλη πάντα έβρισκα αυτήν την περίοδο αναζωογονητική. Η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει σε φυσιολογικά επίπεδα, η πόλη ξανανιώνει, σταδιακά νυχτώνει όλο και πιο νωρίς... Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το να προσαρμοστώ με την πραγματικότητα της Αθήνας. Ούτε μελαγχολούσα κάθε φορά που άνοιγαν τα σχολεία. Αυτή είναι η εποχή που λατρεύω να κάνω βόλτες με τα ακουστικά να μη βγαίνουν σχεδόν ποτέ από τα αυτιά μου. Ανέκαθεν άλλωστε ο Σεπτέμβρης ήταν ο μήνας που οι δισκογραφικές αποφάσιζαν να ρίξουν τα βαριά χαρτιά τους στο παιχνίδι. Έτσι και φέτος, οι Νεοϋρκέζοι Rapture κυκλοφορούν τον τέταρτο δίσκο τους από τη DFA, 5 ολόκληρα χρόνια μετά από το "Pieces of the People We Love".
Δε νομίζω ότι το "In the Grace of Your Love" θα μπορούσε να κυκλοφορήσει κάποια ιδανικότερη χρονική στιγμή. Με το 'How Deep Is Your Love?' να έχει γίνει ήδη το απόλυτο indie καλοκαιρινό χιτάκι, οι προσδοκίες για έναν πολύ καλό δίσκο ήταν δεδομένες, αλλά κυρίως υπήρχαν προσδοκίες για ένα άλμπουμ που θα σε κάνει να περνάς καλά. Και αυτό οι Rapture το επιτυγχάνουν.
Το ξεκίνημα με το 'Sail Away' είναι ιδανικό. Ένα καλοκαιρινό χορευτικό κομμάτι που στο κλείσιμο εμφανίζει jazz επιρροές, και που σου κολλάει με την πρώτη ακρόαση. Ισοδυναμεί με την εικόνα ενός ηλιοβασιλέματος ενώ βρίσκεσαι σε κάποιο πλοίο εν μέσω του Αιγαίου πελάγους. Το 'I Miss You' καταφέρνει να συνδυάσει τη μελαγχολία των στίχων με ένα σύγχρονο up tempo beat, και πιάνεις τον εαυτό σου να το σιγοτραγουδά από το πρώτο κιόλας ρεφρέν. Το 'Bluebird' είναι λίγο πιο κάτω από τα δύο προηγούμενα κομμάτια, κερδίζει όμως με τις συνεχείς εναλλαγές του και με το λυσσαλέο punk drumming στο κλείσιμο. Το 'Come Back To Me' αρχίζει με μια εύθυμη, σχεδόν παριζιάνικη μελωδία και στην πορεία εξελίσσεται σε ένα σκοτεινό και sexy acid house κομμάτι. Το ομότιτλο είναι δίχως αμφιβολία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Ο Luke Jenner ερμηνεύει κάποιους από τους κορυφαίους στίχους του πάνω από μια διαολεμένα χορευτική μελωδία, με την παύση της μουσικής στο 5ο λεπτό να είναι από τις καλύτερες μουσικές στιγμές της χρονιάς. In the grace of your love no one can ever die, και το πάρτυ μόλις ξεκίνησε. Απότομη προσγείωση με το 'Never Die Again', που αν και ο funky ρυθμός του ξεσηκώνει, δεν είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Το ίδιο συμβαίνει και με το 'Roller Coaster', με μια μπασογραμμή που μαγνητίζει, αλλά ξέρεις ότι οι Rapture μπορούν και καλύτερα. Με το 'Children' όμως, δείχνουν ότι έχουν πιάσει το κλίμα της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. Μια δροσερή ηλεκτρονική σύνθεση που ακούγεται το ίδιο εύκολα στο club και στο δωμάτιό σου. Ο εκτροχιασμένος ρυθμός του 'Can You Find a Way?' έχει κάτι από Ανατολή, και αν και δεν πρόκειται για κάτι το σπουδαίο, καταφέρνει εύκολα να σε κερδίσει. Το 'How Deep Is Your Love?' το έχεις λατρέψει ήδη. Ο ύμνος του καλοκαιριού του 2011, το τραγούδι το οποίο σε κάνει να θέλεις να έρθουν οι Rapture στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να το χορέψεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Θέωση. Το jazzy 'It Takes Time to Be a Man' είναι το μόνο κομάτι που δε θα χανόταν μετά από την κόλαση του 'How Deep Is Your Love'. Ίσως θυμίσει το 'Easy' των Faith No More, αφήνει μια γλυκιά αίσθηση, σαν το επόμενο πρωινό από ένα επιτυχημένο πάρτυ.
Το "In the Grace of Your Love" είναι μάλλον ένα κλικ πιο κάτω απ' ό,τι το περιμέναμε, υπό την έννοια ότι υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα μπορούσαν αν χαρακτηριστούν fillers. Από την άλλη όμως, περιέχει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια του 2011. Και το κυριότερο είναι ότι πρόκειται για έναν από τους πιο feelgood δίσκους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Πότε βγήκες τελευταία φορά σε bar και πέρασες πραγματικά καλά; Το "In the Grace of Your Love" υποκαθιστά ακριβώς αυτό το feeling. Και αυτό είναι υπεράνω στυγνής ανάλυσης track by track. Θα περάσεις καλά με αυτόν το δίσκο. Αυτό είναι δεδομένο.
Δε νομίζω ότι το "In the Grace of Your Love" θα μπορούσε να κυκλοφορήσει κάποια ιδανικότερη χρονική στιγμή. Με το 'How Deep Is Your Love?' να έχει γίνει ήδη το απόλυτο indie καλοκαιρινό χιτάκι, οι προσδοκίες για έναν πολύ καλό δίσκο ήταν δεδομένες, αλλά κυρίως υπήρχαν προσδοκίες για ένα άλμπουμ που θα σε κάνει να περνάς καλά. Και αυτό οι Rapture το επιτυγχάνουν.
Το ξεκίνημα με το 'Sail Away' είναι ιδανικό. Ένα καλοκαιρινό χορευτικό κομμάτι που στο κλείσιμο εμφανίζει jazz επιρροές, και που σου κολλάει με την πρώτη ακρόαση. Ισοδυναμεί με την εικόνα ενός ηλιοβασιλέματος ενώ βρίσκεσαι σε κάποιο πλοίο εν μέσω του Αιγαίου πελάγους. Το 'I Miss You' καταφέρνει να συνδυάσει τη μελαγχολία των στίχων με ένα σύγχρονο up tempo beat, και πιάνεις τον εαυτό σου να το σιγοτραγουδά από το πρώτο κιόλας ρεφρέν. Το 'Bluebird' είναι λίγο πιο κάτω από τα δύο προηγούμενα κομμάτια, κερδίζει όμως με τις συνεχείς εναλλαγές του και με το λυσσαλέο punk drumming στο κλείσιμο. Το 'Come Back To Me' αρχίζει με μια εύθυμη, σχεδόν παριζιάνικη μελωδία και στην πορεία εξελίσσεται σε ένα σκοτεινό και sexy acid house κομμάτι. Το ομότιτλο είναι δίχως αμφιβολία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Ο Luke Jenner ερμηνεύει κάποιους από τους κορυφαίους στίχους του πάνω από μια διαολεμένα χορευτική μελωδία, με την παύση της μουσικής στο 5ο λεπτό να είναι από τις καλύτερες μουσικές στιγμές της χρονιάς. In the grace of your love no one can ever die, και το πάρτυ μόλις ξεκίνησε. Απότομη προσγείωση με το 'Never Die Again', που αν και ο funky ρυθμός του ξεσηκώνει, δεν είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Το ίδιο συμβαίνει και με το 'Roller Coaster', με μια μπασογραμμή που μαγνητίζει, αλλά ξέρεις ότι οι Rapture μπορούν και καλύτερα. Με το 'Children' όμως, δείχνουν ότι έχουν πιάσει το κλίμα της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. Μια δροσερή ηλεκτρονική σύνθεση που ακούγεται το ίδιο εύκολα στο club και στο δωμάτιό σου. Ο εκτροχιασμένος ρυθμός του 'Can You Find a Way?' έχει κάτι από Ανατολή, και αν και δεν πρόκειται για κάτι το σπουδαίο, καταφέρνει εύκολα να σε κερδίσει. Το 'How Deep Is Your Love?' το έχεις λατρέψει ήδη. Ο ύμνος του καλοκαιριού του 2011, το τραγούδι το οποίο σε κάνει να θέλεις να έρθουν οι Rapture στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να το χορέψεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Θέωση. Το jazzy 'It Takes Time to Be a Man' είναι το μόνο κομάτι που δε θα χανόταν μετά από την κόλαση του 'How Deep Is Your Love'. Ίσως θυμίσει το 'Easy' των Faith No More, αφήνει μια γλυκιά αίσθηση, σαν το επόμενο πρωινό από ένα επιτυχημένο πάρτυ.
Το "In the Grace of Your Love" είναι μάλλον ένα κλικ πιο κάτω απ' ό,τι το περιμέναμε, υπό την έννοια ότι υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα μπορούσαν αν χαρακτηριστούν fillers. Από την άλλη όμως, περιέχει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια του 2011. Και το κυριότερο είναι ότι πρόκειται για έναν από τους πιο feelgood δίσκους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Πότε βγήκες τελευταία φορά σε bar και πέρασες πραγματικά καλά; Το "In the Grace of Your Love" υποκαθιστά ακριβώς αυτό το feeling. Και αυτό είναι υπεράνω στυγνής ανάλυσης track by track. Θα περάσεις καλά με αυτόν το δίσκο. Αυτό είναι δεδομένο.
The Rapture - How Deep Is Your Love?
Επιτέλους ανάρτηση :) Και γω το περίμενα ένα κλικ καλύτερο αλλά δε μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα.Όπως γράφεις πιο πάνω "περιέχει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια του 2011"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο με το δίσκο είναι ότι ενώ τον περίμενα καλύτερο, δεν απογοητεύτηκα! Είναι τόσο δυνατές οι καλές στιγμές του και είναι τέτοια η ενέργεια που σου μεταδίδει, που πραγματικά πάω πάσο. Ό,τι σε κάποια σημεία μπορεί να χάνει σε έμπνευση, το αντικαθιστά με το αίσθημα ενθουσιασμού που καταθέτει. Αποστολή εξετελέσθη για τους Rapture.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προσεχές διάστημα πάντως οι αναρτήσεις θα είναι ακόμη πιο αραιές. Εξεταστική γαρ...
Το άκουσα προχθές το βράδυ και έπαθα πλάκα. Δεν απογοητεύτηκα καθόλου. Μέσα σε δυο 24ωρα το έχω ακούσει πάνω από 10 φορές. Λάτρεψα το "Miss you" και το "In the grace of your love"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αγαπημένα μου του δίσκου είναι τα 'Miss You', 'Come Back To Me', In the Grace of Your Love', 'Children', 'How Deep Is Your Love' και 'It Takes Time to Be a Man'. Αυτά τα βρίσκω ένα σκαλί παραπάνω από τα υπόλοιπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σύνολό του, ίσως να μην είναι ένας critical acclaim δίσκος, είναι όμως τέρμα ψυχαγωγικός. Κόλλησα κι εγώ μαζί του όπως κι εσύ. Μάλλον θα είναι ψηλά στη λίστα μου στο τέλος της χρονιάς...