Αρκτικές μαϊμούδες στο Los Angeles

Arctic Monkeys - Suck It and See

6,5/10

Οι Arctic Monkeys είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο όνομα που έβγαλε η Αγγλία στα 00's στο χώρο του κιθαριστικού indie. Η αλήθεια είναι πως η λειψανδρία από καλές μπάντες που διάγει το μεγάλο νησί τα τελευταία χρόνια έδωσαν στους Monkeys ένα στάτους το οποίο ίσως και να ξεπερνά τις δυνατότητές τους. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή μπάντα, που ξεχώρισε μέσα στη μετριότητα της αγγλικής κιθαριστικής σκηνής την περασμένη δεκαετία, αλλά εγείρεται το θέμα κατά πόσον είναι ικανοί να σηκώσουν στις πλάτες τους μόνοι τους ένα ολόκληρο είδος και να το βγάλουν από το βούρκο. Κάθε κυκλοφορία τους μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο ήταν πολύ καλή , αλλά ένα σκαλί πιο κάτω από την αμέσως προηγούμενη, και το τέταρτο άλμπουμ τους αναμενόταν με αγωνία, αλλά και συνάμα με περιέργεια. Ο τίτλος και το εξώφυλλό του μάλλον επέφεραν παγωμάρα στις τάξεις των οπαδών τους, και η προσμονή για το τι ετοίμαζε αυτήν τη φορά η παρέα του Alex Turner έγινε ακόμη μεγαλύτερη...

Το "Suck It and See" ηχογραφήθηκε στο Los Angeles, κάτι που επιβεβαιώνει την αμερικάνικη στροφή στον ήχο των Arctic Monkeys, με τον Josh Homme να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη. Το πρώτο κομμάτι που διέρρευσε από το δίσκο ήταν το 'Brick By Brick', που συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε το προ διετίας "Humbug". Τελικά όμως το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο αμερικάνικο όσο θα φανταζόταν κανείς, καθότι τα πράγματα είναι ελαφρώς συγκεχυμένα. Ας εξετάσουμε το δίσκο track by track.

Το 'She's Thunderstorms' δεν έχει την ένταση που είχαν opening tracks σε προηγούμενες δουλειές των Monkeys. Παρόλα αυτά, όσο χάνει σε ένταση, το κερδίζει σε ατμόσφαιρα. Το 'Black Treacle' είναι ένας συνδυασμός των Monkeys του "Humbug" και του ρετρό feeling των Last Shadow Puppets, και ακολουθεί το 'Brick By Brick', το οποίο ηχεί ακόμη καλύτερο μέσα στη ροή του δίσκου. Τα φωνητικά του Helders ταιριάζουν άψογα με τη 60's garage ατμόσφαιρα που επικρατεί. Το 'The Hellcat Spangled Shalala' είναι ένα τυπικό Arctic Monkeys κομμάτι με ωραίες κιθάρες, μόνο που θα μπορούσε να ήταν ένα συμπαθητικό b-side σε κάποιο single του "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not". Το 'Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair' είναι ίσως η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, με το βρώμικο garage ήχο στις κιθάρες να είναι ιδιαίτερα εθιστικός, και με τις εναλλαγές στο ρυθμό να δημιουργούν εν τέλει τα 3 πιο συναρπαστικά λεπτά του "Suck It and See'. Το 'Library Pictures' είναι η ιδανική συνέχεια, με ερεθισμένες κιθάρες και με ένα επικό, στα όρια του hangover, κόψιμο του ρυθμού στο μέσον του κομματιού. Οι κιθάρες στο 'All My Own Stunts' έχουν έναν Queens of the Stone Age αέρα, κάτι απόλυτα λογικό μιας και στα φωνητικά συμμετέχει ο Homme, άσχετα αν η παρουσία του είναι δυσδιάκριτη. Αν και δεν πρόκειται για την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, ακούγεται ευχάριστα. Η μπασογραμμή του 'Reckless Serenade' είναι βουτηγμένη μέσα στις αμμουδιές του LA, και δίνει ομαλά τη θέση του στο επίσης καλοκαιρινό 'Piledriver Waltz', που θα μπορούσε να είναι η κορυφαία στιγμή του "Suck It and See", αν όμως δεν το είχαμε ακούσει ήδη από το soundtrack που επιμελήθηκε ο Turner για το "Submarine". Η μελωδία στο κλείσιμο μαγεύει. Η συνέχεια είναι κάπως προβληματική, με τρία κομμάτια επηρεασμένα από το britpop των 90's, που αν και έχουν καλές προθέσεις, κάτι λειτουργεί σωστά και ακούγονται εντελώς πανομοιότυπα με αποτέλεσμα να κουράζουν. Όχι το κλείσιμο που θα περίμενες...

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι Arctic Monkeys καταφέρνουν με το "Suck It and See" να κάνουν το 4 στα 4. Η απάντηση εναποτίθεται στην κρίση του καθενός, μιας και με αντικειμενικά κριτήρια δε μπορείς να πεις ότι το "Suck It and See" θα αποτελέσει ορόσημο για το 2011, πόσο μάλλον για τη βρετανική σκηνή. Και αν γίνεται αυτό το πολυπόθητο 4 στα 4, τότε γίνεται οριακά. Αυτό που λείπει εδώ είναι μια συγκεκριμένη κατεύθυνση του δίσκου, μια προσωπικότητα. Οι ερμηνείες του Turner από ένα σημείο και έπειτα ακούγονται λίγο μονοδιάστατες, και για πρώτη φορά τα fillers σε δίσκο των Monkeys είναι τόσα πολλά που σχεδόν φτάνουν τα καλά κομμάτια. Ίσως να είμαι πιο επιεικής από όσο πρέπει μαζί τους. Ίσως πάλι απλά να αγαπήσω το δίσκο στη συνέχεια, αν και δε δίνω πολές πιθανότητες σε αυτήν την εξέλιξη. Οι δίσκοι των Arctic Monkeys πρέπει να σε κερδίζουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Αν δε συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Τουλάχιστον θα κρατήσω κάποια πολύ δυνατά τραγούδια. Δύσκολα θα ακούσω στο μέλλον το "Suck It and See" ολόκληρο, αλλά τραγούδια όπως το 'Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair' θα μείνουν.

Arctic Monkeys - Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair