Ο έρωτας στα χρόνια της surf pop αναβίωσης...

Tennis - Cape Dory

7,5/10

Ένα ερωτευμένο ζευγάρι από το Denver αποφασίζει να κάνει ένα ιστιοπλοϊκό ταξίδι στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ, και κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συνθέτει τους ήχους που θα αποτελέσουν το soundtrack του. Τι παραπάνω μπορείς να πεις για το "Cape Dory" των Tennis; Η Alaina Moore και ο Patrick Riley είναι μέσα στα μέλια, και αυτό φαίνεται. Καθώς τα κομμάτια του δίσκου γράφτηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έχουν έντονη παραστατικότητα και μπορούν να λειτουργήσουν ως φωτογραφίες στιγμιοτύπων από την κρουαζιέρα. Ανέμελη όσο δεν πάει surf pop με lo-fi διαθέσεις, που ακούγοντάς τη νιώθεις την άμμο μέσα στα παπούτσια σου, τον αλμυρό θαλασσινό αέρα να σου χτυπάει το πρόσωπο, και ακούς τους ήχους από τα θαλασσοπούλια που πετούν πάνω από το κεφάλι σου. Οι Tennis δεν έχουν τη διαχρονικότητα των Beach House, ούτε την αυθεντική 60's αθωότητα των Best Coast. Έχουν όμως την άγνοια κινδύνου και την ανεμελιά του έρωτα σε κάποια ηλιόλουστη ακτή των ΗΠΑ. Και μου αρέσει που αυτή η φάση με τη surf pop/rock αναβίωση στο αμερικάνικο indie rock δεν είναι μια απλή μόδα χωρίς ουσία. Έχει έρθει εδώ για να μείνει, και με δίσκους όπως το "Cape Dory" φαίνεται ότι θα μας απασχολήσει αρκετά ακόμα. Οι Tennis αποτελούν ήδη το απόλυτο soundtrack για το καλοκαίρι του 2011, και με φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στο να μετακομίσω σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος της California. Και ωραία όλα τα άλλα, αλλά αυτό είναι τελικά το ζητούμενο από αυτό το είδος...