Post-dubstep και με τη βούλα.

James Blake - James Blake

9/10

Ο 21χρονος Λονδρέζος James Blake απέκτησε τρομερό hype με τα δύο EP που κυκλοφόρησε πέρυσι. Η αλήθεια είναι πως ήταν μεν καλά, αλλά σίγουρα δεν προμήνυαν πως θα είναι ο καλλιτέχνης που θα κάνει πράξη την καραμέλα του post-dubstep. Ο δίσκος που επίκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2011 ήταν μεν από αυτούς που περίμενα να ακούσω μέσα στη χρονιά, αλλά όχι με τόση αγωνία ώστε να περιμένω κάτι καινούριο και ρηξικέλευθο. Και ο Blake με διαψεύδει. Απογυμνώνει τις συνθέσεις από υπερφορτωμένα ψυχρά ηλεκτρονικά στοιχεία, και φέρνει στο προσκήνιο τη φωνή του. Διπλές ή ακόμα και τριπλές γραμμές φωνητικών, που δημιουργούν έναν όμορφο παραλληλισμό με τα πρόσωπα σε διαφορετικές διαστάσεις του εξωφύλλου. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία χρησιμοποιούνται μόνο εκεί που πρέπει, και προσδίδουν στο δίσκο μια αξιοπρόσεκτη αρμονία. Γίνεται έτσι σαφής. Για παράδειγμα, το κλείσιμο του 'I Never Learnt To Share' δε θα ήταν τόσο επικό αν χρησιμοποιούνταν από την αρχή τα συνήθη dubstep beats. Όλα είναι εκεί που πρέπει. Το πιάνο του Blake σιγοντάρει τις συνθέσεις, και πολλές φορές έρχεται και στο προσκήνιο. Έτσι, ο δίσκος γίνεται πολύ πιο οικείος, σε αντίθεση με τα απόμακρα βιομηχανικά πρότυπα του είδους. Σίγουρα δεν είναι ένας εύπεπτος δίσκος. Και σίγουρα δεν έχει τόσο μεγάλη διασκεδαστική αξία ώστε να κολλήσεις μαζί του. Είναι όμως ένας δίσκος που θα σου κρατήσει συντροφιά τις πιο μοναχικές στιγμές του χρόνου. Θα πάρει ένα συγκεκριμένο, αλλά ποιοτικό αριθμό ακροάσεων. Και αυτό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο...
Ακούγοντας το ντεμπούτο του James Blake λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς ότι για να δημιουργήσεις το post-dubstep δε γίνεται να το κάνεις βασιζόμενος σε όσα γνωρίζεις για το ήδη υπάρχον dubstep. Ο Blake χαράζει το δρόμο, δημιουργώντας κάτι που έχει την προσωπική του ταυτότητα και ηχεί σαν φουτουριστική soul. Και σε κάθε περίπτωση, το ντεμπούτο του έχει την ίδια δυναμική για το κίνημα του post-dubstep, όση είχε το "Untrue" του Burial για τα dubstep κυκλώματα.
Η διασκευή στο 'Limit To Your Love' της Feist είναι συγκλονιστική.