Hardcore will never die, but post rock will

Mogwai - Hardcore Will Never Die, But You Will

6/10

Ας το πούμε ξεκάθαρα: το post rock είναι σε τέλμα. Δεν έχει πλέον καμία σχέση με το φρέσκο ιδίωμα των αρχών του 00's, από τη στιγμή που κάθε μέρα έσκαγαν δεκάδες μπάντες που έπαιζαν ακριβώς το ίδιο χαρούμενο πράγμα, με τις απαραίτητες φυσικά δόσεις μελαγχολίας μέσω κάποιων προβλεπόμενων μέχρι αηδίας ξεσπασμάτων λίγο πριν το τέλος των συνθέσεων. Έχουμε φτάσει πια στο σημείο όπου οι αντιγραφείς αντιγράφουν τους αντιγραφείς. Οι Mogwai παρ'όλα αυτά είναι από τις πρωτοπόρες μπάντες του ιδιώματος, που παρά τον κορεσμό και την παρακμή του, κρατούσαν πάντα ένα υψηλό επίπεδο στις συνθέσεις τους. Ως εκ τούτου ο έβδομος δίσκος τους αναμενόταν, και αποτελεί στοίχημα. Τη στιγμή που το post rock για να αναπνεύσει πρέπει να βρει νέα μονοπάτια αναπροσαρμόζοντας τα όριά του, όπως για παράδειγμα ο εξαιρετικός περσινός δίσκος των 65daysofstatic, οι Mogwai εδώ τεστάρουν τις αντοχές του είδους. Και από αυτό το crash test δε βγαίνουν σώοι και αβλαβείς. Σίγουρα η ποιότητά τους δεν τους αφήνει να βουλιάξουν αύτανδροι. Καλά κομμάτια υπάρχουν. Για κάθε όμως 'Rano Pano' υπάρχει ένα 'White Noise', και για κάθε 'You're Lionel Ritchie' υπάρχει ένα 'How to Be a Werewolf'. Τα πρώτα υπενθυμίζουν γιατί οι Mogwai είναι ένα από τα κορυφαία ονόματα του χώρου. Τα δεύτερα απλά αποδεικνύουν πόσο ανούσιος τρόπος έκφρασης έχει καταστεί σήμερα το post rock. Ίσως αν δεν υπήρχε αυτή η υπερπροσφορά από κλώνους των Mogwai και των κάθε Mogwai, το "Hardcore Will Never Die, But You Will" να φάνταζε πιο ενδιαφέρον και να μην κούραζε τόσο να το ακούς ολόκληρο μετά από μερικές ακροάσεις. Η μουσική όμως είναι ένας χώρος αλληλόδρασης, και αν και οι Mogwai έχουν ισχυρές βάσεις στις δομές της μουσικής τους, πλέον δε μπορούν να σε συγκλονίσουν όπως το έκαναν πριν από 10 χρόνια. Τουλάχιστον όχι με τόση σαφήνεια και ένταση. Σίγουρα θα έχουν να υπερηφανεύονται για έναν από τους καλύτερους τίτλους δίσκων της χρονιάς. Δεν ξέρω όμως κατά πόσον αυτό τους είναι αρκετό...
Το 'Rano Pano' είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του album.