9. Sufjan Stevens - The Age of Adz

Υπάρχουν περιπτώσεις καλλιτεχνών που θεωρείς πως στη ζωή τους πρέπει να είναι υπερβολικά βαρετοί και ξενέρωτοι, που είσαι σίγουρος πως δε θα μπορούσες να κάνεις παρέα μαζί τους, αλλά σου αρέσει το έργο τους. Ίσως αυτό εν τέλει να συμβαίνει επειδή διοχετεύουν όλο το πάθος τους στην τέχνη τους. Ο Sufjan Stevens είναι μια τέτοια περίπτωση. Βλέπεις τις φωτογραφίες του τις οποίες θα ζήλευε και επικοινωνιολόγος Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου στις Αμερικάνικες εκλογές, και από την άλλη ακούς τους δίσκους του και απλά συγκλονίζεσαι. Ο Sufjan λοιπόν, μετά το "Illinois" εγκαταλείπει το τρελό εγχείρημα να γράψει ένα album για κάθε μία από τις πολιτείες των ΗΠΑ, και κυκλοφορεί το "The Age of Adz". Πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, η αίσθηση του 'υψηλού' που διακατέχει τον Sufjan αρτιότερη από ποτέ, και ένα 26λεπτο επικό κομμάτι, που θέλει εξ ορισμού να είναι το τραγούδι που θα σφραγίσει το 2010. Ο Sufjan Stevens, ακριβώς σαν το παλιό καλό κρασί, κάθε δίσκο γίνεται και καλύτερος. Με το "The Age of Adz" αποδεικνύει πως είναι ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της εποχής μας. Ακόμη και αν δε σου αρέσει, θα τον σεβαστείς. He's not fucking around...