Πάντα όταν φτάνεις στη στιγμή που θα συντάξεις τη λίστα σου με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, τίθεται το εξής ερώτημα: ποιοι είναι αυτοί που πρέπει τελικά να υπερτερήσουν; Αυτοί τους οποίους άκουσες περισσότερες φορές; Που σε τραβούσαν να τους ακούσεις ακόμα και σε εποχές που δεν είχες ποια νέα κυκλοφορία να πρωτοακούσεις, ή αυτοί που τους άκουσες κάποιες συγκεκριμένες, όχι πάρα πολλές, φορές, αλλά αυτές οι φορές ήταν πάντα υψηλού επιπέδου, και ενδεχομένως ακόμη και καθαρτικές. Το "High Violet" των National λοιπόν, δεν είναι ο δίσκος που θα σε κάνει να εθιστείς μαζί του τόσο πολύ ώστε να θες να τον ακούς συνέχεια και παντού. Είναι ένας δίσκος στον οποίο θα ανατρέξεις συγκεκριμένες φορές μέσα στη χρονιά. Κάποια κρύα και συννεφιασμένα πρωινά του χειμώνα, όταν θα είσαι μόνος σου και θα χρειάζεσαι μια παρέα στην οποία θα θες διηγηθείς τις ιστορίες σου και να σε κατανοήσει, δεν έχεις παρά να φτιάξεις ένα ζεστό καφέ και να βάλεις το "High Violet" να παίζει. Και ως δια μαγείας, θα αισθανθείς καλύτερα. Μπορεί λίγο αργότερα να θες να πας να κάνεις μια βόλτα σε κάποιο κοντινό πάρκο. Πάρε το παλτό σου, και πάρε μαζί σου και το mp3 player, και άσε απλά το album να παίζει. Θα καταλάβεις τότε πως το "High Violet" δε γίνεται να λείπει από τη λίστα μου με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, όπως και ότι η δεκάδα μου δε θα μπορούσε να άνοιγε με καλύτερο τρόπο. Το videoclip του 'Bloodbuzz Ohio' μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά απλοϊκό, αλλά μόλις μπεις στο πνεύμα του δίσκου θα το εκτιμήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου