16. The Black Angels - Phosphene Dream

Τα ψυχεδελικά late 60's/early 70's έχουν επανέλθει για τα καλά με όλες αυτές τις σύγχρονες garage/alternative rock μπάντες που αναζητούν επιρροές από τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Το πρόβλημα όμως, είναι πως οι περισσότερες από αυτές τις μπάντες καταλήγουν να ακούγονται περισσότερο σαν να κάνουν tribute στους αγαπημένους τους μουσικούς ήρωες, παρά να προσπαθούν να κάνουν κάτι καινούριο. Αυτό δε συμβαίνει όμως με τους Τεξανούς Black Angels. Οι επιρροές τους είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Προσκυνούν Velvet Underground και Jefferson Airplane μέχρι εκεί που δεν πάει. Τις χειρίζονται όμως με τέτοιον τρόπο, που αν δεν ήξερες πως οι Black Angels ανήκουν στο σήμερα, θα ορκιζόσουν πως το "Phosphene Dream" είναι κυκλοφορία του 1970. Εκεί που με ταξιδεύουν οι ψυχεδελικές δονήσεις του τρέμολου της κιθάρας στο ομότιτλο κομμάτι, δε με ταξιδεύει κανείς άλλος φετινός δίσκος. Έχουν τις ευλογίες του αρχιερέα της ψυχεδέλειας Roky Erickson, και δίνουν την αίσθηση πως ζουν σε ένα δικό τους κόσμο, απαλλαγμένοι από τα φώτα της δημοσιότητας και από οποιαδήποτε hypes. Το 'The Sniper' που κλείνει το δίσκο, μου δείχνει μια μπάντα που έχει ένα όραμα βγαλμένο από μια αλλοτινή εποχή. Το που θα τους οδηγήσει θα δείξει. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως το "Phosphene Dream" ήταν ένα από τα πιο εθιστικά albums του 2010, που έβρισκε το δρόμο προς το 'play', ακόμη και σε περιόδους που δεν είχα ποια νέα κυκλοφορία να πρωτοακούσω. Θέλω να ελπίζω πως στον επόμενο δίσκο τους θα μπούν στη δεκάδα της λίστας μου...