Shoegaze revival.

Whirl - Distressor EP

8/10

Καταρχάς, πριν πω ο,τιδήποτε άλλο, πρέπει να πω πως λατρεύω το shoegaze. Έχω για προσκύνημα τους δίσκους των My Bloody Valentine, θεωρώ το "Nowhere" των Ride έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, και γενικά, κάποιες στιγμές, πιστεύω πως στη Βρετανία από τα τέλη των 80's μέχρι τις αρχές των 90's γράφτηκε η καλύτερη μουσική όλων των εποχών. Δυστυχώς, κάπου στα mid 90's, το shoegaze χωνεύτηκε από το britpop, με αποτέλεσμα οι εξέχουσες μπάντες του κινήματος είτε να διαλυθούν (στην αποτυχημένη τους προσπάθεια να ακολουθήσουν τα ρεύματα της εποχής), είτε να συνεχίσουν δημιουργώντας μετριότητες. Αρκετά χρόνια μετά την παρακμή του, το shoegaze φαίνεται πως κερδίζει έδαφος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κάλλιο αργά λοιπόν, παρά ποτέ... Όλο και περισσότερες μπάντες που θυμίζουν τους Βρετανούς πρωτοπόρους του ιδιώματος ξεπετάγονται από τις ΗΠΑ, αποπνέοντας παράλληλα μια αξιοπρόσεκτη φρεσκάδα. Οι Whirl από τη Βόρεια Καλιφόρνια είναι από τις μπάντες που με το φετινό EP τους ξεχωρίζουν. Η αιθέρια παρουσία της Nicole Kidman δεσπόζει στο εξώφυλλο (καθώς και στο intro του EP, το οποίο δανείζεται κάποια λόγια της από το "Μάτια Ερμητικά Κλειστά"), και σε προϊδεάζει για το τι θα ακούσεις. Πανέμορφες μελωδίες, παραμόρφωση και θολούρα στον ήχο της κιθάρας, και εναλλαγή ανδρικών-γυναικείων ονειρικών φωνητικών. Με το που ξεκινάει το δεύτερο τραγούδι του EP, "Leave", το μόνο σίγουρο είναι πως αν έχεις αναπτύξει κάποια ιδιαίτερη σχέση με το shoegaze, δε θα μείνεις ασυγκίνητος. Όλα ηχούν τόσο συναρπαστικά, σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει στο σωτήριο έτος 1991. Το "Distressor", αν και EP, έχει την ισχύ full length δίσκου. Και οι Whirl, πέραν των σαφών επιρροών τους από My Bloody Valentine, Slowdive και Pale Saints, δείχνουν να έχουν νέες, δικές τους, ιδέες, τις οποίες μπορούν να τις αναπτύξουν περισσότερο. Θαρρώ πως περιμένουμε να ακούσουμε κάτι πραγματικά καλό από αυτούς στο εγγύς μέλλον. Το βέβαιο είναι πάντως ότι μπορούμε πλέον να μιλάμε για shoegaze revival...