Δισκοκριτικές του 2010 Pt.4

Three Mile Pilot - The Inevitable Past Is The Future Forgotten

8/10

Οι Three Mile Pilot από το San Diego ήταν μάλλον ένα ξεχασμένο συγκρότημα μέχρι την κυκλοφορία του φετινού τους δίσκου. Στα 90's είχαν κυκλοφορήσει κάποιους καλούς grunge-influenced indie rock δίσκους, και εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι το είδος είχε ζήτηση, κατάφεραν να υπογράψουν και με την Geffen. Όμως, σταδιακά το αμερικάνικο rock άρχισε να υποχωρεί, και το υλικό των Three Mile Pilot δεν ήταν τόσο καλό ώστε να τους διατηρήσει στην επιφάνεια. Έτσι, τα μέλη τους τράβηξαν το καθένα το δρόμο του, με τον Pall Jenkins να κάνει επιτυχία με τους Black Heart Procession, και τον Armistead Burwell Smith IV να απασχολείται με τους Pinback. Όλα αυτά τα χρόνια των εξωσχολικών από τους Three Mile Pilot δραστηριοτήτων, φαίνεται πως επέδρασαν θετικά. Ο φετινός τους δίσκος, μια δεκαετία και βάλε μετά τον προηγούμενο, ακούγεται τόσο εμπνευσμένος και φρέσκος, που δε φανερώνει τα μουσικά χρόνια που έχουν στην πλάτη τους. Το "The Inevitable Past Is The Future Forgotten" (επικός τίτλος) είναι μια μίξη των καλύτερων στιγμών των Three Mile Pilot, των Black Heart Procession και των Pinback, και συνδυάζει όμορφα όλα αυτά με κάποιες σύγχρονες τάσεις του indie. 12 συνθέσεις που αν σε πετύχουν στην κατάλληλη στιγμή, μπορούν να σε ξεκάνουν. Πολλά credits σε μια μπάντα που κυκλοφορεί τον καλύτερο δίσκο της καριέρας της μετά από τόσα χρόνια, αλλά και μετά τη διακοπή που προηγήθηκε.

The Black Angels - Phosphene Dream

8/10

Οι Τεξανοί Black Angels είχαν δώσει δείγματα γραφής με τους δύο πολύ καλούς πρώτους δίσκους τους, και είχαν αποδείξει πως λατρεύουν την ψυχεδέλεια των late 60's/early 70's. Στον τρίτο τους δίσκο απλά αφήνουν την ψυχεδέλεια να τους καθοδηγήσει. Το "Phosphene Dream" είναι κάτι παραπάνω από απλά ένας ακόμα καλός δίσκος της retro προσέγγισης στο rock από μπάντες όπως οι Black Keys ή οι Black Mountain. Οι Black Angels δεν επιθυμούν να πρωτοτυπήσουν, και οι επιρροές των συγκροτημάτων που λατρεύουν είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Όμως, ο δίσκος είναι τόσο μα τόσο απολαυστικός, και θα μπορούσε άνετα να είχε ηχογραφηθεί το 1970. Όσοι απολαμβάνουν τις δονήσεις της μουσικής συγκροτημάτων όπως οι Jefferson Airplane, πρέπει να τους ακούσουν επειγόντως...

Best Coast - Crazy For You

8/10

Μου αρέσει πολύ αυτή η μόδα με την επαναφορά του όρου "surf" στο μουσικό λεξιλόγιο. Πρώτα ήταν το "King Of The Beach" των Wavves του Nathan Williams, και έπειτα, ακολούθησε το "Crazy For You" των Best Coast της Bethany Cosentino (του έτερου ήμισυ του Williams δηλαδή). Το "Crazy For You" δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα, και δε σφύζει από μουσική πρωτοτυπία. Ο τρόπος όμως που η Cosentino γράφει pop κομμάτια που σου κολλάνε σαν τσιχλόφουσκες (ακόμα και αν στους στίχους μιλάνε μόνο για σχέσεις και γάτες) και σε μεταφέρουν σε ηλιόλουστες παραλίες του LA είναι αριστουργηματικός. Έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από 60's surf pop/rock μπάντες (ιδίως από girl groups της εποχής), όπως και από το lo-fi των late 80's/early 90's, κάτι που είναι εμφανές στα reverbs και στις παραμορφώσεις του ήχου. Να σημειωθεί πως οπαδός τους δηλώνει ο πολύς Thurston Moore των Sonic Youth. Εξαιρετικό ντεμπούτο. Αυτό που κάνει η Cosentino είναι 100% αυθεντικό, και αν συνεχίσει να γράφει κομμάτια σαν το 'Boyfriend', σίγουρα θα έχει πολύ μέλλον μπροστά της...