Ας πούμε ότι η μιζέρια που βγάζει αυτός ο δίσκος… είναι πολύ
κοντά σε αυτό που ψάχνω στη μουσική. Δηλαδή δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά
τον βρίσκω πιο εθιστικό και από ποπ χιτάκια. Δεν κάνει κάτι καινούριο ή που δεν
έχουμε ξανακούσει τόσες άλλες φορές, έχει όμως κάτι το οποίο κάνει τη διαφορά: ένταση.
Πώς είναι όταν σε πιάνει φρικτός πονόδοντος μέσα στη νύχτα και θες να πάρεις
μια τανάλια και να βγάλεις μόνος σου το δόντι; Ε η μουσική των Young Widows είναι
σε αυτό το στάδιο που *το κάνεις* και μετά απλά κάθεσαι και κοιτάς το ταβάνι
μέσα σε ένα συνδυασμό ανακούφισης και πόνου. Κυνισμός, ράθυμα headbangings
και κάθαρση. ΕΝΤΑΣΗ άνθρωποι.
Nice...
ΑπάντησηΔιαγραφή