#blogoscars - Ταινίες 10-1

Το σινεμά τη χρονιά που μας πέρασε ήταν ένα όμορφο πάρτυ.

10. Frozen

Είναι η ταινία που έκοψε μια και καλή οποιαδήποτε κουβέντα "ναι αλλά ήταν καλύτερο να είσαι παιδί στα 90s".

9. Spring Breakers

Γιατί δημιούργησε ποπ κουλτούρα την ίδια στιγμή που την έκανε θρύψαλα.

8. Nebraska

Γιατί μου μιλάει τόσο προσωπικά που δε με απασχολεί καν αν είναι καλό ή όχι, και βασικά είναι ταινιάρα. Ε, τί άλλο δηλαδή;

7. Before Midnight

Ο χρόνος, η ζωή, ο έρωτας. Η αλήθεια.

6. Inside Llewyn Davis

Γιατί όσο η Γη γυρίζει και ο ήλιος ανατέλλει από την Ανατολή, τόσο το ταξίδι θα είναι καλύτερο από τον προορισμό.

5. Nymphomaniac

Γιατί είπε περισσότερα απ' όσα είπαν όλες οι άλλες ταινίες μαζί.

4. The Wolf of Wall Street

Γιατί το καλύτερο blockbuster της χρονιάς βγήκε Δεκέμβρη *χτυπάει στήθος*

3. La Grande Bellezza

Γιατί με έκανε να θέλω να πάω Ρώμη και να ζήσω εκεί την υπόλοιπη ζωή μου και μετά να επιστρέφω και να τη ζήσω ξανά και ξανά και δε θα τη βαρεθώ ποτέ.

2. Her

Φέτος δεν είχα ξεκάθαρη πρωτιά και αμφιταλαντευόμουν αρκετά ανάμεσα στην πρώτη τριάδα, και αφού κατέληξα στο #1 ο λόγος που προτίμησα το Her στο #2 αντί για την Bellezza ήταν αυτό εδώ το κείμενο. Δε θεωρώ το Her προπομπό ενός μέλλοντος, αλλά εξαιρετικό παρατηρητή του σήμερα. Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο να ερωτευτείς ένα avatar, μια φωτογραφία προφίλ, ένα λογαριασμό στο gmail, κάτι που τέλος με το οποίο δεν έχεις διαπροσωπική επαφή, αλλά είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και που έχει συμβεί, και όσο αυτό μπορεί να συνεχιστεί για καιρό χωρίς να γνωρίζεις τον άλλο από κοντά, δε βρίσκω καμία πρακτική διαφορά από τον έρωτα του Theodore και της Samantha. Και όσο όταν από την απ' έξω δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά μια τέτοια περίσταση, όταν είσαι μέσα σε αυτή και βιώνεις τα συναισθήματα, δεν μπορεί να σου πει κανείς να σου τα πάρει πίσω ή να σου πει ότι δεν τα βίωσες. Το Her είναι ταινία τρόμου όχι γιατί δαιμονοποιεί τη σχέση του Theodore με την Samantha σε κάποιο δυστοπικό μέλλον, ούτε καν, αλλά γιατί είναι πάρα πολύ αληθινό για τη στιγμή που βρίσκεσαι μέσα σε αυτή την έντονη κατάσταση. Και όσοι διαφωνείτε με αυτό σκεφτείτε ότι καθημερινά επικοινωνούμε με άτομα που δεν τα έχουμε δει ποτέ από κοντά και νιώθουμε ότι τα ξέρουμε χτίζοντας συμπάθειες και αντιπάθειες. Αν αυτό δεν είναι μια αρχή της πραγματικότητας του Her, τότε τί είναι;

1. Frances Ha

Δεν είναι η καλύτερη ταινία που βγήκε φέτος, αλλά από την άλλη ποιος ορίζει τί είναι "καλύτερη ταινία"; Δεν υπήρξε τίποτε άλλο που να εκφράζει τόσο πολύ κάθε όνειρο και κάθε ανησυχία που έχω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου, και δεν ταυτίζομαι με τίποτα σε όλο το σύμπαν από τον μονόλογο της Frances. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Δεν έχω ιδέα πού πάω και τί κάνω, είμαι πιο undateable από ποτέ, θέλω όσο τίποτε άλλο να πάω στο Παρίσι και όμως ξέρω ότι αν το κάνω θα εξελιχθεί ακριβώς όπως το ταξίδι της Frances, μέχρι και οι κάλτσες δε μου αρέσουν στο κρεβάτι. Είναι η μόνη ταινία φέτος που είδα τρεις φορές, με οδήγησε στο να αγοράσω DVD μετά από χρόνια, και είτε έχω ζήσει το πάρτυ είτε όχι, είναι η ταινία που θα δείχνω μετά από 25 χρόνια για το πού ήμουν τότε. Και κάπου εδώ σταματάω γιατί ήδη μια φωνή ψιθυρίζει μέσα στο κεφάλι μου δύο λέξεις: totally. undateable.