mbv

Τόσα έχουν γραφτεί για το νέο δίσκο των My Bloody Valentine, ε τώρα που έχει περάσει λίγος καιρός από την κυκλοφορία του και έχω κατασταλλάξει μετά τον αρχικό ενθουσιασμό ας προσθέσω κι εγώ την αποψάρα μου (λολ). Αν κάτι έμοιαζε απίθανό όλα αυτά τα χρόνια που ακούω μουσική, ήταν να βγει ένας νέος δίσκος My Bloody Valentine. Πιο πιθανό θεωρούσα να αναστηθεί ο Cobain και να επανενωθούν οι Nirvana και να κάνουν παγκόσμιο tour με τις Girls Aloud, παρά ένα νέο άλμπουμ από τον Shields. Και τελικά βγήκε φέτος τόσο ξαφνικά ενώ ακόμη προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε αν όντως συνέβη ή αν ονειρευόμαστε.

Δε θα κάνω ανάλυση track by track του δίσκου, άλλωστε κυκλοφορούν πολλές τέτοιες κριτικές εκεί έξω που τα έχουν πει όλα. Έχω όμως γενικά την αίσθηση ότι οι αποθεωτικές κριτικές για το "mbv" βιάστηκαν αρκετά, και σίγουρα μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει ο παράγοντας της νοσταλγίας. Μαθαίνοντας για τους My Bloody Valentine και καθώς αγαπάς και τοποθετείς εκεί ψηλά τα "Isn't Anything" και "Loveless", εξιδανικεύεις και την εποχή κατά την οποία κυκλοφόρησαν. Όπως διάβαζα σε ένα κείμενο αυτές τις μέρες, η νοσταλγία έχει να κάνει με το να θες να βιώσεις κάτι ξανά στην εποχή του, και όχι αποκομμένο από αυτήν στη σήμερα. Αυτό όμως είναι αδύνατο και είναι και το πρόβλημά μου με το "mbv".

Στην πρώτη ακρόαση στο "Only Tomorrow" ένιωσα μια ανατριχίλα που συγκρίνεται με πολύ λίγα πράγματα στην καθημερινότητά μου, και το "In Another Way" είναι ένα χωνευτήρι ολόκληρης της καριέρας τους. Ακρόαση με την ακρόαση όμως δεν έμεινα όσο ικανοποιημένος ήθελα και περίμενα και έπιανα τον εαυτό μου να πιέζεται ώστε να λατρέψει αυτό που ακούει, χωρίς κατι τέτοιο να συμβαίνει από μόνο του και σε μεγάλο βαθμό. Το θέμα είναι πως δε νιώθω τα χρόνια που μεσολάβησαν από το "Loveless" μέχρι σήμερα. Το "mbv" ακούγεται σαν να είχε ηχογραφηθεί το 1992 και απλώς να κυκλοφορεί σήμερα. Θα μου πεις οκ, τί σημασία έχει αυτό αν είναι καλό; Ναι μεν είναι ένα κομμάτι του παρελθόντος που νοσταλγικά επιστρέφει στο παρόν, αλλά οι Ιρλανδοί είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο μόνοι τους έτσι κι αλλιώς. Δε διαφωνώ σε αυτό, ωστόσο το "mbv' δεν προσφέρει τίποτα καινούριο, και καταρρίπτει τους My Bloody Valentine από το στάτους της μυθικής μπάντας που έγραψε ιστορία μια μακρινή εποχή και τέλος.

Ίσως να έχει κάνει με το γεγονός ότι η αναμονή είναι πάντα καλύτερη από το ίδιο το γεγονός, και σε μερικές περιπτώσεις θα ήταν καλύτερο να μείνει πάντα στο στάδιο της αναμονής, αλλά το "mbv" δε λειτούργησε για εμένα όσο στους περισσότερους και μου "τσαλάκωσε" λίγο την παραπάνω ιδέα που είχα για την παρέα του Shields. Αν είχε κυκλοφορήσει δύο χρόνια μετά το "Loveless" θα έπαιρνε τις αποθεωτικές κριτικές; Μάλλον όχι. Είναι κακός δίσκος; Προφανώς και όχι. Είναι όμως κάτι που χρειαζόμασταν πραγματικά; Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό και οι απόψεις διίστανται, αυτή η ασάφεια πάντως λέει από μόνη της αρκετά.