Γιατί το Hunger Games είναι μια νίκη της Jennifer Lawrence

Το "Hunger Games" είναι η νέα κινηματογραφική μόδα. Ήρθε όχι μόνο για να μείνει, αλλά για να σπάσει κάθε ρεκόρ. Μετά τη J. K. Rowling και τη Stephanie Meyer, ήρθε η σειρά της Suzanne Collins να γίνει η συγγραφέας που θα τροφοδοτήσει την ποπ κουλτούρα με ένα νέο εθισμό. Και οι συσχετισμοί του "Hunger Games" με το "Twilight" τελειώνουν ακριβώς εδώ.

Η υπόθεση των βιβλίων της Collins ευνοεί την κινηματογραφική μεταφορά. Προσωπικά δεν τα έχω διαβάσει, αλλά αν κρίνεις από την πλοκή είναι σαν να γράφτηκαν για να γυριστούν στον κινηματογράφο. Η Αμερική του μέλλοντος δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Είναι διαχωρισμένη σε 12 επαρχίες ενωμένες κάτω από την Capitol, και η κάθε επαρχία είναι αναγκασμένη να στέλνει κάθε χρόνο ένα αγόρι και ένα κορίτσι ώστε να συμμετάσχει στους Αγώνες Πείνας, ένα τηλεοπτικό γεγονός όπου οι 24 έφηβοι παλεύουν μέχρι θανάτου με ένα μόνο επιζώντα νικητή. Η 16χρονη Katniss μένει μαζί με τη μητέρα της και τη μκρότερη της αδερφή στην πιο φτωχή και υποβαθμισμένη από τις 12 επαρχίες και αναγκάζεται να δηλώσει εθελοντικά συμετοχή στους Αγώνες Πείνας, όταν η κοπέλα που επιλέγεται να συμμετάσχει είναι η μικρή της αδερφή. Μαζί με τον Peeta, το αγόρι που επιλέγεται από την περιοχή της, καλείται λοιπόν να κάνει επιλογές αντίθετες στην ανθρώπινη φύση της για να πάρει τη νίκη που υποσχέθηκε στην αδερφή της.

Το "Hunger Games" έχει ένα love story, δε στηρίζεται όμως σε αυτό. Το μήνυμα που περνάει είναι σαφές και επίκαιρο. Η κουλτούρα των reality δεν αποτελεί ένα μακρινό μέλλον, αλλά καθορίζει την εποχή μας. Και έπειτα, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται μετά από πολλά χρόνια το σχίσμα των πολιτικών ηγεσιών με τον απλό λαό. Και αυτές οι δύο τάσεις της καθημερινότητας σχολιάζονται με τον πλέον αλληγορικό, αλλά ποτέ δυσνόητο τρόπο στην ταινία του Gary Ross. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται η νύξη σε αυτά τα ζητήματα στη σύγχρονη ιστορία του κινηματογράφου. Αν μιλάμε για την επίδραση των reality, βαθύτερος ήταν ο στοχασμός του Peter Weir στο "Truman Show", και αν αναφερθούμε στην προβολή απολυταρχικών καθεστώτων, το "V for Vendetta" έρχεται πρώτο στο μυαλό. Πρόκειται ωστόσο για την πρώτη φορά που αυτό το δυναμικό σχόλιο εμπεριέχεται σε ένα προϊόν μαζικής κουλτούρας, χωρίς να γίνεται παράλληλα επιφανειακά ή με χοντροκομμένο τρόπο που να καταντά αστείος. Ουσιαστικά, το "Hunger Games" είναι ένα ζοφερό μεταμοντέρνο αλληγορικό παραμύθι, με μια σαρωτική πρωταγωνιστική παρουσία.

Χωρίς καμία αμφιβολία η επιτυχία του "Hunger Games" οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην ενσάρκωση της Katniss από την Jennifer Lawrence. Η 21χρονη ηθοποιός από το Louisville του Kentucky είχε καθηλώσει με τις διεισδυτικές υποκριτικές της ικανότητες στο "Winter's Bone", και πέρυσι με το "X-Men: First Class" είχε την ευκαιρία να ανοιχτεί σε ένα ευρύτερο mainstream κοινό. Εδώ επιτυγχάνει μια ερμηνεία που ναι μεν αρμόζει σε μια ταινία φτιαγμένη για μαζικά ακροατήρια, αλλά με το δικό της τρόπο. Υπάρχει μια φλόγα που καίει μέσα στην Katniss, αλλά αν και είναι διακριτή από χιλιόμετρα, μένει πάντα εσωτερικά. Κύριο χαρακτηριστικό του ταλέντου της Lawrence είναι η απλότητα, και ο τρόπος που την επιβάλλει είνα μια μεγάλη νίκη για τη νεαρή ηθοποιό. Η διαφορά του "Hunger Games" από τις υπόλοιπες σειρές ταινιών που αποτέλεσαν σταθμοί στην ποπ κουλτούρα είναι απλή: έχει μια ηθοποιό στον πρωταγωνιστικό ρόλο που δε μένει απλώς στο να υποδυθεί διεκπεραιωτικά το δημοφιλή ρόλο της, αλλά του μεταγγίζει δικά της χαρακτηριστικά. Και αυτή είναι η διαφορά του μεγάλου ηθοποιού από αυτόν που τον επισκιάζει ο ρόλος του. Η Jennifer Lawrence δε θα μείνει για πάντα η Katniss από το "Hunger Games", αλλά μόλις τελειώσει αυτήν την περιπέτεια θα παραμείνει η Jennifer Lawrence.

Ενώ πρόκειται για το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, το "Hunger Games" δε βασίζεται στο να χτίσει τη συνέχεια. Αποτελεί μια αυτοτελή ταινία και αν δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία δε μπορείς να μαντέψεις τη συνέχεια. Και αυτή είναι μια επιτυχία του Gary Ross, μιας και ο σκηνοθέτης του "Pleasantville" σέβεται το κινηματογραφικό προϊόν αυτό καθαυτό, δίχως τη χρησιμοποίηση κάποιου βαρύγδουπου cliffhanger. Όσον αφορά το περιεχόμενο της ταινίας, ο Ross δημιουργεί γλαφυρά την αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο της Katniss και σε αυτόν της υψηλής κοινωνίας που βλέπει τη σφαγή εφήβων ως θέαμα στην τηλεόραση. Από τη μία έχεις τα άτομα από την περιοχή 12 με τα οποιά μπορείς εύκολα να ταυτιστείς, και από την άλλη την παρφουμαρισμένη προκλητική ελίτ που αντιμετωπίζει την αξία της ζωής με τη λογική του Κολοσσαίου. Σημαντική βοήθεια είχε βέβαια και στον τομέα των κοστουμιών, με αυτά των Caesar και Seneca να κλέβουν την παράσταση. Όταν η δράση μεταφέρεται στο δάσος, παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα την κάθε στιγμή σαν να είσαι εσύ μέσα και να παλεύεις για τη ζωή σου. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον είναι εικονικής πραγματικότη όλα είναι έτσι δομημένα που βυθίζεσαι μέσα στην ατμόσφαιρά της. Στο τέλος η αγάπη νικά, με ένα ερωτικό τρίγωνο να βρίσκεται στα σκαριά για τη συνέχεια. Τίποτα δε γίνεται όμως με αφύσικο τρόπο ή ως αυτοσκοπός, και το "Hunger Games" προς το παρόν δε βασίζεται σε αυτήν την παράμετρο. Απλώς διεκπεραιωτικός ο Josh Hutcherson, υποσκιάζεται από τη Lawrence αλλά ταυτόχρονα κλέβει λίγη από τη λάμψη της. Από τους δεύτερους ρόλους αυτός που ξεχωρίζει είναι ο Stanley Tucci σε μια διασκεδαστικά διαβολική ερμηνεία, ενώ αποκάλυψη είναι ο Lenny Kravitz παρά το μικρό χρόνο συμμετοχής. Μοναδικό παράπονο η αποσταθεροποίηση της κάμερας στις σκηνές δράσης, αλλά κατανοητός ο λόγος της επιλογής της τεχνικής μιας και οι περισσότερες από αυτές τις σκηνές είχαν αρκετή βία που έπρεπε κάπως να μετριαστεί.

Το "Hunger Games" είναι μια ταινία που πρέπει να δεις επειδή καταρχάς όλοι μιλάνε γι' αυτό. Αν όμως είσαι από αυτούς που αποφεύγουν τις προτιμήσεις των μαζών, πρέπει να το δεις επειδή είναι πρωτίστως μια καλή ταινία που κάνει ένα επίκαιρο σχόλιο για τη σημερινή τάξη πραγμάτων, με καλές ερμηνείες, στιβαρή σκηνοθεσία και εξαιρετικό soundtrack. Και αν δεν πείθεσαι ακόμα, τότε πρέπει να δεις το "Hunger Games" γιατί σηματοδοτεί τη δίκαια καθιέρωση στην κορυφή του νέου αστεριού του αμερικανικού σινεμά, της Jennifer Lawrence.

Arcade Fire για το τέλος, ως επιστέγασμα της νίκης:

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στα Νέα Σου.