The Pains of Being Pure at Heart - Belong8/10
Είναι κάποιες φορές που δε μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί κάποιος να προσμένει πλέον τόσο πολύ ένα νέο άλμπουμ, με τη λογική ότι υπάρχει ήδη τόση μουσική παιγμένη εκεί έξω, ιδανική για να ικανοποιήσει όλες τις διαθέσεις και όλα τα γούστα των απανταχού μουσικόφιλων. Ακριβώς αυτή η ακατανόητη προσμονή διακατείχε και εμένα για το "Belong" των The Pains of Being Pure at Heart. Από τη στιγμή που άκουσα το πρώτο ομότιτλο κομμάτι που διέρρευσε από το δίσκο, μου έγινε σχεδόν ψυχαναγκασμός να τσεκάρω ανά τακτά χρονικά διαστήματα όλα τα μουσικά download sites. Τα βράδια κοιμόμουν με την ελπίδα ότι το πρωί θα ξυπνήσω και το άλμπουμ θα έχει διαρρεύσει. Τέτοια εμμονή!
Το προ διετίας ντεμπούτο τους ήταν από τους δίσκους που αγάπησα περισσότερο μέσα στο 2009, και είναι η επιτομή της indie pop που θέλω να ακούω. Ονειρική, για τους ευαίσθητους θιασώτες του αμερικάνικου indie rock, καλυμμένη όμως από θόρυβο και distortion. Αυτό που μου αρέσε στο "Belong" με την πρώτη επαφή μαζί του, είναι ότι οι Νεοϋορκέζοι δε θέλησαν να κυκλοφορήσουν για δεύτερη φορά το ντεμπούτο τους, αλλά μπήκαν στη διαδικασία να εμπλουτίσουν και να εξελίξουν τον ήχο τους. Αν στον πρώτο τους δίσκο ήταν προφανής η επιρροή από τους My Bloody Valentine, εδώ φαίνεται πως κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων άκουγαν πολύ Smashing Pumpkins. Πέραν αυτού όμως, αρκετά synths κάνουν την εμφάνισή τους, που σε συνδυασμό με τις παραμορφώσεις της κιθάρας δίνουν έναν ταξιδιάρικο και πιο γλυκό τόνο στη μουσική τους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μαλάκωσαν τον ήχο τους, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής για περισσότερα άνευρα synths και λιγότερες κιθάρες. Έχουν βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο, και άλλωστε δε θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό με μια μπάντα που έχει αποδείξει το ταλέντο και την ποιότητά της.
Το "Belong" είναι ένας πολύ καλός δίσκος, που δικαιώνει στο έπακρο όσους περίμεναν την κυκλοφορία του. Είναι κάπως πιο συγκροτημένο από τον προκάτοχό του, και έχει μια τάση φυγής από την πραγματικότητα. Οι καιροί που βιώνουμε δεν είναι εύκολοι. Η ελπίδα αργοπεθαίνει και η μιζέρια καραδωκεί καθημερινά. Το μέλλον φαντάζει άδηλο και ζοφερό. Ακούς καθημερινά τέτοιες εκφράσεις. Ίσως και να είναι έτσι. Η μουσική σίγουρα δε μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Τουλάχιστον όχι με άμεσους τρόπους. Η δυνατότητα που σου δίνει όμως να ονειρεύεσαι και η υπενθύμιση ότι πρέπει να ζήσεις, είναι κάτι το ανεκτίμητο. Και αυτόν ακριβώς το σκοπό επιτελεί η μουσική των The Pains of Being Pure At Heart. Έστω ότι μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα βλέπεις μια ανθισμένη αμυγδαλιά, μετά το πέρας ενός μακρύ και βαρύ χειμώνα. Και είσαι και ερωτευμένος. Ξέρεις ότι ο χειμώνας θα ξανάρθει, αλλά θες να ζήσεις τη συγκεκριμένη στιγμή τόσο έντονα, σαν να διαρκεί για πάντα. Ο στίχος "Let’s go out tonight and do something that’s wrong / ‘cause I don’t feel alright when disaster’s gone" από το 'Anne with an E' λέει πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις...
The Pains Of Being Pure At Heart - Even in Dreams by Vicente P. EDPMC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου