3. Weekend - Sports

Αυτό που μ'αρέσει στη μουσική είναι ότι πάντα μπορείς να ανακαλύψεις κάτι καινούριο που θα σε συνεπάρει. Έχεις την αίσθηση ότι ο αγαπημένος σου δίσκος, αυτός που θα ταιριάζει επακριβώς με αυτό που ψάχνεις στη μουσική, είναι ακόμα εκεί έξω και σε περιμένει. Και εν τέλει, αυτό είναι που σε κάνει να ψάχνεσαι συνεχώς, και να ακούς σχεδόν ψυχαναγκαστικά όλες τις νέες κυκλοφορίες. Το "Sports" των Weekend το πέτυχα σε ένα site για downloading. Έγραφε πως παίζουν post punk, και μιας και το εξώφυλλο μου θύμισε λίγο το "Unknown Pleasures", είπα να το κατεβάσω. Και τελικά αποδείχθηκε το ντεμπούτο της χρονιάς. Οι Weekend από το San Francisco συνδυάζουν άψογα το πρώιμο post punk με το shoegaze/noise rock των late 80's, και ακούγονται σαν οι Sonic Youth να τζαμάρουν με τους A Place To Bury Strangers, έχοντας ως μοναδική επιρροή τους Joy Division. Δεν κάνουν όμως ένα απλό ξεπατίκωμα των αγαπημένων τους συγκροτημάτων. Ο δίσκος περιέχει συνθέσεις που θα ζήλευαν ακόμη και οι μπάντες που συνιστούν τις επιρροές τους. Εκεί που με πάει το κλείσιμο του στοιχειωτικού 'Youth Haunts', δε με πάει κανένα άλλο φετινό κομμάτι. Το 'Landscape' είναι το ιδανικό τραγούδι για να το ακούς τις μικρές ώρες, στις πιο μοναχικές σου στιγμές, περιμένοντας κάποιον ή κάποια που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Το 'End Times' είναι το κομμάτι που μετά από 10-15 χρόνια, και εφόσον οι Weekend έχουν κάνει καριέρα, θα το ζητάει όλος ο κόσμος στις συναυλίες τους. Μεγαλειώδες ντεμπούτο, δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια.