Οι Νεοϋρκέζοι Liars πάντα λάτρευαν τους μουσικούς πειραματισμούς. Στον 5ο τους δίσκο έχουν την εμπειρία, και ξέρουν προς τα που να κινηθούν για να σου δώσουν τα μυαλά στο χέρι. Το αποτέλεσμα του 'Sisterworld' είναι εντελώς mindfuck, και οι ήρεμες στιγμές του εμπεριέχουν τέτοια παραζάλη και παράνοια, που ακούγοντάς τες, αισθάνεσαι πως βιώνεις το πιο ασαφές hangover της ζωής σου, από ένα μεθύσι που αδυνατείς να θυμηθείς. Οι αγαπημένες μου στιγμές όμως στο δίσκο είναι οι επιληπτικές εξάρσεις του, όπως αυτές στο 'Scarecrows On A Killer Slant' και στο 'Overachievers', οι οποίες φαντάζουν σαν την έκρηξη ενός ανθρώπου που συνειδητοποιεί πως έχει φτάσει σε ένα σημείο που αδυνατεί να κάνει πράγματα που κάποτε μπορούσε, αλλά δεν τα έπραξε τότε λόγω δειλίας και κοινωνικών συμβάσεων, και τώρα επιθυμεί να δώσει τέλος στη "μέρα της μαρμότας" που βιώνει για μια ζωή. Οι Liars παραδίδουν το πιο περιπετειώδες και στρεβλό post punk που μπορεί να υπάρξει. Και εφόσον έρθεις κοντά στο μήκος κύματός τους και καταφέρεις να ανοίξεις την πόρτα του εξωφύλλου, θα δεις πως είναι και πάρα μα πάρα πολύ απολαυστικό... Στα όρια του βιώματος, ίσως να μπορούσε να είναι και ψηλότερα στη λίστα μου.Το videoclip του 'Scissor' μου θυμίζει αρκετά το Lost...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου